✍️علی نانوایی
بیش از یک هفته است که دسترسی بنده به اکانت توییترم مقدور نیست.
اکانتی که طی چند سال به واسطه آن و به مدد فیلترشکنهای مختلف، با دنبالشوندگان و دنبالکنندگانی در ارتباط بودیم و به هر حال برای امثال ما که در این محیط رانتی امنیتی، از داشتن هرگونه تریبون و رسانه ای برای بیان نظراتمان محروم هستیم، اندک روزنه ارتباطی ای محسوب میشد.
آنطور که از دوستان کارشناس پرسیدم، دلیل این محدودیت توسط توییتر، ورود پیاپی به اکانتم بوده است. اشخاص حقیقی یا حقوقی ای که هروقت خودشان صلاح بدانند، با دسترسی به خطوط موبایل، کد احراز هویت را دریافت میکنند، پسورد ورود را تغیر میدهند و وارد اکانت میشوند. بنده هم که از اکانت بیرون انداخته شده ام، برای دستیابی مجدد هر بار ناچارم پسورد اکانتم را تغییر دهم که نتیجه تکرارش این شده که توییتر اکانت را ناامن تشخیص داده و اجازه ورود به آن را به صورت موقت یا دائم سلب کرده است.
وضعیت اینستاگرام و تلگرام نیز هم به همین شکل هست و هر از گاهی از سیستم نامعلومی تلاش میشود به آنها متصل شوند و گاها رمز آن را نیز تغییر میدهند.
البته این موضوع که به قصد شنود و نظارت بر ارتباطات و پیامهای شخصی افراد صورت میگیرد، گویا برای فعالین سیاسی، اجتماعی، مدنی، دانشجویی، رسانه ای، صنفی و…. که متفاوت با سلیقه هیأت حاکمه و نهادهای امنیتی آن فعالند، به امری عادی تبدیل شده است.
حال در چنین وضعیت اسفباری، سردار قالیباف رییس چهارده درصدی مجلس شواری اسلامی و یکی از اعضای شورای سران سه قوه، در پشت تریبون و کرسی ریاست خود، همراه همکاران خود در مجلس اعلام کرده اند برای ساماندهی فضای مجازی میبایست تدابیری جدی اندیشید و در باب لزوم این امر، فرموده اند: «در ارسال یک پیام ساده بین دو شهروند ابتدا این پیام به خارج میرود و بعد به داخل بازمیگردد که ضعف جدی است. ما در همین شبکه ملی اطلاعات در خدمات پایه عمومی دچار کمبود جدی هستیم از جمله در بخش پیامرسان و سیستم عامل که وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات باید به آن توجه کند.»
اما جناب سردار! واقعیت این است که خارج شدن پیامهای شهروندان از کشور، خطری برای آنها به وجود نمیآورد ولی قطعا دسترسی دوستان شما به پیامرسانها و پیامهای شهروندان، تهدیدی جدی برای امنیت و آزادی آنان است که هر لحظه احتمال لوله شدنشان را در پی دارد.