محسن زندی
1. تصویر شما از ما مردم غلط است.
ما با خانواده هایمان به ورزشگاه آزادی آمدیم. از هر قشری و با هر عقیده و پوششی. بدون آنکه حریمی را بشکنیم و انسانیت یکدیگر را لگدمال کنیم.
نه زنان عامل فساد و گناهند و نه مردان تجاوزکارند. برای عموم ایرانیها هنوز هم غیرت و ناموس و خانواده حرف اول را میزند.
مردم از این نوع نگاه شما به خودشان احساس تحقیر شدن میکنند.
2. تصویر شما از حضور زنان در ورزشگاه، بیشتر از آنکه توهین به زنان باشد، توهین به ما مردها است.
ما پسران همان مردانیم که برای ناموس وطن روی مین منور ذره ذره جان دادند.
3. اگر مردم احساس کنند چیزی حقیقتا متعلق به خود آنهاست و نه صنفی خاص، حتی در صورت شکست هم جانانه از آن دفاع خواهند کرد. نمونه اش باخت در مقابل اسپانیا.
4. این مردم عطش شادی دارند.
شادی شادی شادی.
شادیهایی که حق انسانیشان است. لطفا مجراهای شادی را برایشان باز کنید.
5. هیچ کشوری با خروج نخبگانش پیروز نخواهد شد؛ لطفا دست از تنگ نظریهای بی مبنا بردارید و بدون شعاردهی، سیاست درهای باز وجذب حداکثری را اجرا کنید تا نخبگان این مملکت برگردند
و به جای آباد کردن کشورهای بیگانه، مملکت خودمان را آباد کنند.
6. ما میتوانیم. ما قطعا میتوانیم؛ کافیست نترسیم و به خودمان اعتماد به نفس داشته باشیم.
این اعتماد به نفس با حضور در صحنه های جهانی و تعامل و آشنایی و مبارزه با بزرگان به دست می آید
نه در دور ایستادن و حسرت بردن.
7. فوتبال ما با مربی کاربلد خارجی چنین پیشرفتی کرده است؛ آنهم پیشرفتی نهادینه شده در نسلی جوان.
تصویر شما از استقلال کشور هم نادرست است.
در دنیای شبکه ای و مبادله ای امروز استقلال داشتن به معنای همه چیز را خودت تولید کردن نیست.
اینکه همه چیز را باید خودمان تولید کنیم تفکری است متعلق به هزار سال پیش، که کشورها فئودالی اداره میشدند و هیچ چیزشان در هم تداخل نداشت؛
نه الان که همه ی مسایل عالم به هم ربط پیدا کرده است.
مردم ما خواستار تعامل بیشتر با عالم هستند. آنها دوست دارند مثل جام جهانی فوتبال، هم عالم را ببینند و هم عالم آنها را ببیند.
8. این مردم از راهی که خودشان انتخاب کرده اند، خسته نیستند.
آنها همچنان مستحکمند و جان و مال و آبرویشان را برای ایران میگذارند.
این شمایید که با سومدیریت آنها را خسته و دلسرد میکنید. این شمایید که با دسته بندی کردن آنها ناامیدشان میکنید.
مردم ما امروز احساس میکنند بین آنها و برخی دولتمردانشان فاصله افتاده و هر کسی دارد راه خودش را میرود.
آنها خواهان چیزهای هستند که احساس میکنند نهاد قدرت صدایشان را نمیشنود.
لطفا صدای آنها را بیشتر بشنوید.
صدای همه را، نه فقط عده ی خاصی را.
مردم حرفهای زیادی برای گفتن دارند.
به قول پلاکارد آن ایرانی عزیز در بازی با اسپانیا:
“شاید ما اینیستا و رونالدو نداشته باشیم؛ اما قلبی بزرگ برای رویاهایی بزرگتر داریم”
پ.ن:اگر میخواید از فوتبال برای سیاست الگو بگیرید مقایسه و نتیجهگیری درستش اینه: مشاورای خارجی استخدام کنید، نخبگان فراری رو برگردونید، اولویت اصلیتون ایجاد همبستگی و شادی مردم باشه، به کسی حمله نکنید
نگام ، ناگفته های ایران ما