✍️محمد پارسی
تروریسم اسلامی و نگرانی از بابت آن پوششی است برای حکومت کمونیستی چین تا بیش از ده میلیون مسلمان اویغور در منطقه سین کیانگ در شمال غرب این کشور را عملاً به بزرگترین زندان روباز جهان تبدیل نماید، چین با استفاده از روش های کاملاً جدید نظارتی و با شبکه منظم در اردوگاه های به اصطلاح باز آموزی علیه این مردم فعالیت می کند.
استفاده از نماد های اسلامی را ممنوع کرده و والدین اجازه ندارند بر فرزندان خود نام اسلامی گذارند.
حکومت مرکزی چین از ۶١ سال پیش که در سال ١٩۴٩ ترکستان شرقی را اشغال کرد. با سیاستهای امنیتی و با هدف افزایش قدرت در مرزهای باختری کنونی خود در جهت سرکوب آزادی خواهان و مسلمانان بومی این استان خودمختار اقدام به تغییر بافت قومی منطقه با اسکان چینی های قوم ‘هان’ کرده که جمعیتشان پیاپی در حال افزایش است و اکنون نزدیک به نیمی از جمعیت استان را دارا میباشند، با تداوم اسکان گسترده جمعیت های چینی این سیر نزولی جمعیت اویغور ادامه دارد و آنها در حال تبدیل شدن به اقلیت در سرزمین خود هستند.
اویغورها و قزاق های ساکن این منطقه در معرض ظلم و شکنجه سازمان یافته و خطر کشتار به سبب دفاع از فرهنگ، هویت و ارزش های دینی خود می باشند.
مرگ یا تغییر دلخواه حکومت، دو راهی است که سیستم پیش روی مردم قرار داده است، بیش از ٣۵٠ هزار مسلمان در زندان های چین شکنجه می شوند و حدود ٣میلیون مسلمان اویغوری، قزاق، تاجیک، پامیری و دیگر بومیان منطقه بدون هیچ محاکمه ای در کمپ های باز آموزی یا اگر صحیح تر بگویم مراکز تفتیش عقاید تحت بازداشت هستند.
عقیم کردن زنان این اقلیت به شکل اجباری بخشی از طرح گسترده تر دولت چین برای تسلط قومی نژادی است و چنین اقداماتی طبق تعاریف حقوقی و سازمان ملل متحد مصداق نسل کشی جمعیتی است.
باز داشت ها در چین، هزاران کودک اویغوری را بی سرپرست کرده است. هزاران کودک با فرستاده شدن والدینشان به اردوگاه های کار اجباری یا زندان ها و سایر بازداشتگاه ها تنها و بی سرپرست به حال خود رها شده اند.
تا کنون بیش از ٣٨٠ بازداشتگاه مشکوک در شمال غرب چین شناسایی شده است.
چین که در ابتدا وجود اردوگاه ها را انکار می کرد، اکنون می گوید این اماکن، مراکز فنی و حرفه ای برای آموزش مجدد افرادی است که به تروریسم و افراط گرایی آلوده شده اند!
اما نمی گوید چرا در این مراکز زنان اویغور مجبور به ازدواج با مردان چینی می شوند، فعالان اویغور مورد شکنجه قرار میگیرند، هرگونه ابراز هویت فرهنگی و دینی سرکوب، و کسانی که توسط دولت خطرناک تشخیص داده می شوند به قتل می رسند.
در حالی که ایالات متحده و کشورهای عضو اتحادیه اروپا در تلاش برای تحت فشار قرار دادن چین به علت نقض حقوق مسلمانان اویغور هستند، پکن هنوز اعتراض و انتقاد جدی از کشورهای جهان اسلام دریافت نکرده است و بنظر می رسد این اتفاق به دو علت باشد، اول اینکه کشورهای مسلمان منطقه خاورمیانه، خود از ناقضان عمده حقوق بشر محسوب می شوند و طرح چنین مسائلی در اولویت آن ها نیست
و دوم اینکه این کشورها دارای منافع و پیوندهای تجاری گسترده ای با چین هستند و نمی خواهند این منافع به خطر بیفتد، آنچنان که “عمر کانت” رئیس اجرایی کنگره جهانی اویغورها گفته است؛ ملت های مسلمان نمیخواهند به روابطشان با چین آسیبی وارد شود و به پکن به عنوان یک متحد بالقوه در مقابل کشورهای غربی و امریکا مینگرند و به همین دلیل ترجیح میدهند در مقابل آنچه بر اویغورها میگذرد سکوت کنند.
متاسفانه موقعیت چین کمونیست به عنوان یک قدرت نوظهور اقتصادی و شریک تجاری و کلیدی برای بسیاری از کشورهای مسلمان، بر موضع گیری آنها در مقابل پرسش بزرگ اویغور! تأثیر گذاشته است و باعث شده علیرغم شعارها و ادعاهایشان چشم بر روی این ظلم عریان بر بیش از ١٠ میلیون مسلمان و غارت منطقه حائز اهمیت ژئواستراتژیک سین کیانگ (ترکستان شرقی) ببندند.