بارندگی و سیل در این ماه اخیر باعث شده است تا خیلی ها از آب گل آلود ماهی بگیرند.
این روزها به بهانه سیل خوزستان و اهواز و کمک به سیل زدگان و سر و سامان دادن به شهر نیروهای بسیج عراق به نام حشد الشعبی وارد ایران شده اند .
و کل شهر را نیروهای نظامی حشد الشعبی به بهانه امداد رسانی در دست گرفته اند و رژه نظامی می روند.
سوالی که مطرح می شود این است که گروه حشد الشعبی چیست؟
بسیج مردمی عراق یا حشدِ شعبی (به عربی:الحشد الشعبي) که به بسیج عراق نیز معروف است، به نیروهای شبه نظامی عراق گفته میشود که در کنار ارتش این کشور قرار دارند و با هدف مبارزه علیه داعش سازمان دهی شدهاند. این نیرو از حدود ۴۰ گروه مختلف تشکیل شده که عمدتاً گروههای شیعه هستند اما گروههای سنی مذهب و مسیحی و ایزدی نیز در آن حضور دارند. بسیاری از این گروههای شیعه قبلاً بهطور مستقل در عراق و به خصوص علیه نیروهای ائتلاف فعالیت داشتهاند. در روز ۲۶ نوامبر ۲۰۱۶ با اکثریت آرای مجلس عراق به عنوان یک سپاه جدا از ارتش رسمیت پیدا کرد.
این از این حال سوال دیگری مطرح می شود و آن اینکه این گروه را چه کسی تغذیه و حمایت می کند؟
گروه نظامی حشد الشعبی توسط سپاه پاسداران نظام جمهوری اسلامی ایران تغذیه و حمایت می شود.
مردم ایران برای کمک به هم وطنانشان حاضر و آماده هستند و نیروی کمکی به اندازه کافی داریم و دیگر نیازی به آقایان عراقی نیست تا به بهانه کمک خاک ایران را اشغال کنند.
ما هشت سال با همین آقایان عراقی نجنگیدیم و هزاران شهید ندادیم تا به همین راحتی به خاکمان تجاوز کنند . امروز به بهانه کمک بیایند و فردا ماندگار شوند.
این آقایان آنقدر احساس راحتی و صاحب خانه بودن دارند که حتی به زنانمان امر به معروف و نهی از منکر می کنند و به حجاب زنانمان گیر می دهند.
هیچکس از حضور گروه حشد الشعبی در خاک جنوب راضی نیست و همه احساس بدی به این موضوع دارند.
مردم ایران معتقدند وقتی دست تنها و یک تنه هشت سال جنگیده اند و خاک به بیگانه ندادند سیل و زلزله هم نمی تواند باعث شود که پای متجاوزین به خاک ایران باز شود .
و هر چقدر هم که دولت جمهوری اسلامی حضورشان را فقط و فقط به قصد کمک و امداد رسانی اعلام کند باز هم در کتمان نمی رود چون هیچ گربه ای محض رضای خدا موش نمی گیرد.
هنوز که هنوز است استخوان های جوانان شهیدمان را در گورهای دسته جمعی پیدا می کنند که چقدر بی رحمانه و وحشیانه با دستان بسته زیر چرخهای تانک له و زنده به گور شده بودند قواصانی که با دستان بسته کنار مرداب زنده زنده زیر گل مدفونشان کردند.
اسرای ایرانی که در اردوگاه های عراقی بدترین شکنجه ها را دیدند با تیغ زبان هایشان بریده می شد و بسیاری از آنها زیر فشار شکنجه جان می دادند .
اینهمه شهید این همه استخوان بی پلاک اینهمه جانباز شیمیایی و آزاده ای که از لحاظ روحی و جسمی شدیدا بیمارند همه و همه نتیجه ی جنایتهای همین آقایان عراقی است که امروز ژست انسان دوستانه به خود گرفته اند و به کمک آمده اند.
شاید دولت ایران جنایتهای عراق در حق ایران را فراموش کرده باشد و از پول مردم ایران برایشان خرج می کند و به جای رسیدگی به مردم خود ایران سرمایه کشور را صرف آنها می کند اما ملت با غیرت ایران هرگز درد و رنج های هشت سال جنگ و جنایتها و خسارتها و اثرات آن را فراموش نخواهند کرد و هرگز به کشوری مثل عراق اعتماد نخواهند کرد چون توبه گرگ مرگ است.
در اینکه دولت چوب حراج به آب و خاک ایران زده است شکی نیست و اینطور که مشخص است قصد دارد خرمشهر و اهواز را به بهانه سیل پیشکش عراق کنند.
اما زهی خیال باطل مردم ایران گرگ باران دیده اند و بیدی نیستند که با این بادها بلرزند شاید تا امروز در برابر تورم و فقر و بیکاری سکوت کرده اند اما تجاوز به خاکشان را هرگز تاب نمی آورند.
یادمان نرفته است
روزهای آتش و انتظار و انفجار، یادمان نرفته است
سینه ها داغدار، نخلهای سربدار، یادمان نرفته است
چکمه های پرزخون، عشق و ترکش جنون، پاتک و تک و نبرد
ورد لب دعایمان یا علی و ذوالفقار، یادمان نرفته است
کفتران عاشق و زخمی و شکسته بال، لا له های بی سرو-
دستهای مانده بر سیمهای خار دار،یادمان نرفته است
صبر و استقامت در خدا خلاصه ها، مردهای بی نشان-
در اسارت و غریب همچو نخل استوار، یادمان نرفته است
حجله حجله عاشقی- در جزایر عطش- فتح سنگر جنون
خیبر و محرم و کربلای پنچ و چار، یادمان نرفته است
حک شده است بر دل و یادمان نمی رود، جای جای شهرمان
مانده خون هر شهید همچو نقش یادگار! یادمان نرفته است.
شاعر: آزاده کاعباسی