بسیاری واکنشها به دومین دور مناظره انتخاباتی حول استفاده ابزاری از زنان برای داغ کردن تنور انتخابات است. از سوی دیگر به «دزیدن» شعارهای جامعه مدنی از سوی نامزدهایی که خود ناقضان اصلی آنها بودهاند، انتقاد شده است.
دور دوم مناظره انتخاباتی آن طور که در رسانهها و شبکههای اجتماعی انعکاس پیدا کرده، بیرمقتر از دور اول بوده و با اقبال نازلی از سوی جامعه روبرو شده است.
انتقاد گسترده از نحوه برگزاری این مناظره در صدا و سیما، بیبرنامهگی نامزدها و از همه آشکارتر واکنش طنزآمیز به انتقادهای آنان از وضع موجود است که باعث شده مخاطبان سوال کنند مگر خود این افراد سالها مسئولیتهای کلیدی در اداره امور کشور نداشتهاند؟
در رسانهها: چرا نامزدهایی مانند جلیلی، رئیسی، رضایی وغیره که همگیپستهای مهمی را داشته و دارند، به روی خود نمیآورند که چه کسانی قدرت واقعی را در دست دارند؟ چه جناحهایی از تحریم، رانت و خصولتیسازی سود بردهاند؟ وضع اقتصاد کشور به دست کدام جریانهای پیدا و پنهان به جایی رسیده که بیش از ۴۰ درصد مردم اکنون زیر خط فقر قرار گرفتهاند.
در شبکههای اجتماعی علاوه بر ریشخند نحوه برگزاری مناظرهها به وضع فاجعهبار مردمی اشاره شده که از فرط بدبختی مجال نشستن و گوش دادن به وعدههای نامزدها را ندارند.
حضور نامزدی مانند ابراهیم رئیسی که مسئولیت اعدامهای ۶۷ را در کارنامه خود دارد نه تنها از همان ابتدا با واکنش شدید مخاطبان روبرو شد، با اخبار نگرانکننده درباره وضع برادران افکاری باردیگر اوج گرفت.
گروهی از خبرنگاران در همین رابطه تهدید شدند.
زنان در روزهای قبل از انتخابات «چقدر خوب میشوند»
تلاش نامزدها برای استفاده ابزاری از زنان که همسر و دخترشان را به جلوی صحنه آوردهاند و دیگر وعدههای آنان برای دخیل کردن زنان در امور سیاسی، بویژه از سوی نامزدهایی که به جناحی از حکومت تعلق دارند که تاکنون خود سختترین مانع در برابر رشد سیاسی و اقتصادی و اجتماعی زنان بوده است.
این نکته را حسن روحانی، در جلسه هیئت دولت ۱۹ خرداد برجسته کرد موضوعاتی که «این روزها میشنویم» «چقدر زنان در این چند روز خوب شدند»، این که نامزدها به یاد «حقوق خانمها» و «احترام به خانمها» افتادهاند.
«چطور در این مدت خانمها نبودند، فقط این روزها خانمها پیدا شدند و خیلی مورد احترام هستند. اقوام، اقلیتها چقدر خوب شدند، شیعه و سنی چقدر با هم برادر و متحد شدند چیزهای خوبی هم این الحمدالله این روزها هست.»
روحانی این نکته را مسکوت گذاشت که چرا به رغم قول و قرارها حتی در حد دولت احمدینژاد هم در گزینش وزیر زن برای کابینهاش جدیت به خرج نداد.
روزنامه آفتاب یزد واکنش ۳ تن از حقوقدانان و فعالان حقوق زن، مینو خالقی، شیما قوشه و رایحه مظفریان را منعکس کرده است که معتقدند شعارهایی که نامزدهای انتخاباتی دررابطه با زنان میدهند فقط برای «به دست آوردن سبد رای زنان» است وگرنه در تمام این سالها هیچ توجهی به این حقوق نشده «بخش زیادی از جامعه فریب این وعدهها را نخواهد خورد».
آفتاب یزد نوشت زنان تنها زمانی که حکومت به ورودشان به صحنه نیاز دارد، مانند لحظات حساس در آستانه انتخابات «دیده میشوند». همه وعدههای انتخاباتی در رابطه با «دستیابی به جایگاه مدیریتی و دولتی» تنها در حد ادعا باقی میمانند «و زنان و حقوق شان نقطه کوری در تاریخ کشور ما محسوب میشوند.»
آفتاب یزد با اشاره به وعدهیکی از نامزدها،که در صورت انتخاب شدن «۵۰ درصد کابینهاش زنان و جوانان خواهند بود» و به این ابتکار جدید توجه داده که چگونه ناگهان همسران و دختران برخی از نامزدها در مصاحبهها شرکت میکنند و حتی در جایگاه سخنگوی نامزدها قرار میگیرند.
«بازار مکاره» مناظره انتخاباتی
وبسایت روزاروز مناظره انتخاباتی را «بازار مکاره»ای برای جلب «رضایت مشتریان» توصیف کرد. شرکتکنندگان در آن «فقط میکوشند وعدههای بهتری بدهند؛ ولی نمیگویند این وعدهها مثلا و با استفاده از کاهش یا افزایش مالیاتها؛ کاهش یا افزایش بودجه نظامی یا انتظامی؛ کاهش یا افزایش بودجه فلان حوزه یا بهمان منطقه است».
نامزدهای انتخاباتی مطالبات مردم کوچه و خیابان را «دزدیده» و آنها را در همان زبان و «زرورقی» میپیچند که جامعه مدنی در شعارهایش مطرح میکند: «همه بهتندی علیه وضع موجودند؛ نهادها و فعالان مدنی و صنفی، مثلا از فساد، از نداری، از اوضاع اقتصادی منطقههای مرزی، از اوضاع آب، از فیلترینگ و… انتقاد میکنند، نامزدهای تایید صلاحیت شده هم حرف میزنند.»
پخش تمام و کمال و مستقیم این «بازار مکاره» از سوی رسانههای خارج از کشور با انتقادهای جدی روبرو شد.