✍️ حسن بختیاریزاده
آمریکا در چند هفته گذشته، به شکل کمسابقهای درباره ایران با مخالفت شورای امنیت روبهرو شده است.
آمریکا ابتدا در پی آن بود که تحریم تسلیحاتی ایران را تمدید کند. اما ۱۳ عضو شورای امنیت، پیشنویس پیشنهادی آمریکا را رد کردند تا ناکامی کمسابقه یک عضو دائم، برای همراهسازی اعضای دیگر، شکل گیرد
آمریکا سپس تلاش کرد به استناد قطعنامه۲۲۳۱ شورای امنیت درباره برجام، همه تحریمهای ایران را بازگرداند. کوششی که به سبب مغایرت آشکار آن با قواعد بینالمللی، ازآنرو که آمریکا طرف برجام نیست که به آن استناد کند، با پاسخ منفی شورای امنیت روبهرو شد.
اکنون رییس دورهای شورای امنیت اعلام کرده که این شورا در موقعیتی نیست که درباره خواست آمریکا درباره بازگشت تحریمهای ایران، اقدامی انجام دهد. بدین ترتیب، درخواست آمریکا، حتی در شورای امنیت بررسی نخواهد شد تا مخالفت اعضای شورای امنیت با آمریکا نهتنها به شکل خودداری آنها از همراهی با واشنگتن، که با خودداری آنها از بررسی درخواست آمریکا، بروز یابد.
این شکستهای دیپلماتیک آمریکا دو دلیل عمده دارد:
اول آنکه، برجام بعنوان دستاورد چندجانبه گرایی، محتوایی سنجیده دارد و فرایند حقوقی مستحکمی را پشت سر گذاشته است. به گونهای که جامعه جهانی برای حفظ آن، در مقابل آمریکا ایستاده است.
دوم آنکه، رویکرد یکجانبه گرایانه آمریکا- که با خروج آن از پیمانها و سازمانهای بین المللی و نقض قوانین بین المللی شدت یافته است- سبب واکنش جامعه جهانی است. بهنظر میرسد بسیاری از قدرتهای جهانی، اکنون تصمیم دارند آمریکا را متوقف کنند.
مایک پمپئو، وزیر امورخارجه آمریکا، در واکنشی منفعلانه و عصبی در برابر خودداری شورای امنیت از همراهی با واشنگتن برای بازگرداندن تحریمهای ایران، ادعا کرد اروپاییها “جانب آیتاللهها را گرفتند”!
اما پمپئو باید بیش از همه خود را سرزنش کند. چراکه رویکرد و رفتار ترامپ و وزیرخارجهاش سبب شد متحدان قدیمی آمریکا، آن را تنها گذارند. انزوای آمریکا نتیجه اقدامات ترامپ و نزدیکانش مانند پمپئو است.