✍️ حبیب رمضانخانی
برای همه انتظار رسیدن به موعدی خاص، به فراوانی اتفاق افتاده است. اگر از جنس نگرانی و استرس باشد، دقیقه ها حکم ساعت و روز پیدا می کنند. حال مردم ایران در این دو هفته باقی مانده از رفتن ترامپ بی شک اینگونه است. دو هفته پر از تنش و استرس پیش روی ماست. مسئولان ما اطمینان می دهند جنگی صورت نخواهد گرفت و پیغام می دهند ایران دنبال جنگ نیست، ولی روزی نیست که مسئولان ما با خط و نشان کشیدن و حتی اقدامات عملی چون طرح نابودی اسراییل، بر این نگرانی و استرس دامن نزنند. آنوقت نقش ما مردم، فقط دعا برای اقدام عقلانی مسئولین و گذر از این برهه است!
در حالی که روزهای سردی را سپری می کنیم، طبق معمول سال های گذشته، وارونگی هوا و آلودگی نفس شهرهایمان را گرفته است. در این ۲۵سال درگیر با این پدیده، به محض مواجهه با آلودگی در این سطح، وظیفه مسئولین رو کردن طرح های تکراری و گوشه چشمی به آسمان و نهایتا رهیدن از این برهه می شود. آنوقت سهم مردم از این آلودگی، تنفس است و دعا برای آمدن باد و باران!
در انتخابات ادوار گذشته مردم پای صندوق آمده و منتخبین خود از گزینه های محدود را انتخاب کردند. ولی نهایت متوجه شدند انتخاب آن ها نقشی نداشته و تصمیمات ورای منتخبین آن ها گرفته می شود. در ادامه، در انتخابات مجلس یازدهم، نزدیک ۶۰درصد از مردم به دلیل مشکلات فزاینده و ناامید از تغییر، به صندوق و انتخابات پشت کردند. ولی آنچه از نظارت استصوابی و انتخاب اقلیت پیش آمد، مجلسی شد انقلابی که با طرح ها و قوانین مصوب به جای امید، تنش زایی کرده و ما را بیشتر از سابق نگران و ناامید می کنند. آنوقت سهم ما مردم دعا برای کاهش تندروی و تصویب و عملی نشدن طرح ها و پیشنهاداتشان است!
در پی هر تصمیم و رخدادی که اندک ارتباطی به ایران دارد، شاخک های ارز جنبیده و خیز صعود می گیرد. مردمی که در این سال ها شاهد چند برابری قیمت ها بوده اند، نهایت به تطبیق با قیمت های جدید مجبور می شوند. در مقابل مسئولانی که با تصمیمات و برنامه های خود، به جای بهبود، آن را تشدید و فشار را مضاعف می کنند. آنوقت سهم ما مردم، دعا کردن برای بالاتر نرفتن قیمت ها، عدم اتخاذ تصمیمات و قوانین جدید توسط مسئولان و بیشتر نشدن حجم تحریم هاست!
می توان به زندگی این ملت نگریست و لیست دست به دعا شدن مردم را تا ده ها مورد برشمرد و بررسید. مردمی که هر صبح وقتی از بستر خواب برمی خیزند، در دل انتظار بهبودی که هیچ، دعا می کنند حداقل وضعیت فعلی ماندگار و به بدتر از این تبدیل نشود!
مسئولان عزیز، دستاورد چهار دهه مدیریت و تصمیمات شما به جای اتکا و همراهی مردم به برنامه ها و طرحهایتان، حالا به دعا و نگرانی از فردا تبدیل شده است. شما که سهمی برای مردم در امورات و تصمیم گیری برای زندگی و آینده آن ها قائل نیستید، حداقل گاهی در جهت تحقق دعاهایشان گام بردارید!