✍️غلامرضا بنی اسدی
دیپلماسی، عقلانیت است. اقتدار است.
هوشمندی و استفاده درست از کلمات و لحظات است.
حتی زبان بدن هم به کمک زبان در دهان می آید و میمیک چهره و پرش پلک ها و خط هایی که در صورت شکل می گیرند هم رسانه و رسانای پیامی می شوند که «بخردمردان دیپلمات» تولید می کنند،دیپلماسیی که بر اساس حکمت و عزت و مصلحت مهندسی می شود.
دیپلماسی یک علم است و در عین حال یک مهارت برجسته نیز هست.
اوج سربلندی یک ملت در نظمی دیپلماتیک رقم می خورد توسط فرزندان فرهیخته آن ملک و ملت.
دیپلماسی با آنچه در قسمت چهارم سریال گاندو نشان داده شد، اصلا خویشاوندی ندارد.
یا سریال سازان نمی فهمند دیپلماسی چیست و چه گستره و اثرگذاریی دارد و یا دانسته دارند این ظرفیت بی بدیل را به سخره می گیرند.
آنچه گاندوسازان و تخریب پردازان نشان دادند در ماجرای مثلا بررسی توقیف کشتی ایرانی و انگلیسی، شاید دیپلماسی به قرائت خودشان بود، از آن نوعی که هم اندیشانشان در زمان در اختیارداشتن سکان دیپلماسی چنان عمل می کردند والا در دولت روحانی اگر به همه بخش هایش نقد داشته باشیم، کم انتقادترینش حوزه دیپلماسی خواهد بود.
ما در همین عرصه بارها و بارها، آمریکا را زمین گیر کردیم. در همین عرصه، اجماع جهانی را شکستیم.
در همین عرصه کار را به جایی رساندیم که آمریکا بماند و دومنیکن و دیگر هیچ. در همین عرصه بسیار کار کردیم اما گاندوسازان چه ساختند را داریم می بینیم که نه تنها از انصاف به دور است که از آبادی هم صد فرسنگ فاصله دارد.
بخواهند یا نخواهند مردم می فهمند.
ترس دوستان هم از همین است لذا می خواهند غبار در فضا بیافکنند تا مثلا اگر ظریف به میدان انتخابات آمد از امروز زخم بردارد اما مردم زبان ” گاندو۲” رامی فهمند همان طور که ” گاندو۱” نتوانست دولت را و ظریف را ببلعد.
به این فهم به بلوغ رسیده احترام بگذارید.