پایگاه خبری / تحلیلی نگام _ برای یک فریاد بیصدا و یا برای نشنیدن صدای شکستن بغضها، صدای «فرهاد» چاره است. صدایی که به اندازه اشکهای «رضاموتوری» درد دارد و در تمام «آیینهها» پیچیده است.
«فرهاد مهراد» در 29 دی ماه 1322 در تهران زاده شد. پدرش کاردار وزارت خارجه ایران در کشورهای عربی بود و در غیاب پدر، عموی بزرگش از خانواده مراقبت میکرد.
موسیقی را از شنیدن صدای ویلن برادرش شناخت. خانواده پدریاش اما با ادامه دادن موسیقی «فرهاد» موافق نبودند. او در دوران دبیرستان تمایل داشت تا با رفتن به رشته ادبیات، فقدان موسیقی را در زندگیاش جبران کند اما عموی بزرگش، او را مجبورکرد تا در رشته علوم طبیعی تحصیل کند. عدم علاقهاش به این رشته، موجب شد تا مدرسه را در کلاس یازدهم برای همیشه ترک کند.
پس از ترک تحصیل، دوباره سراغ علاقه همیشگیاش یعنی موسیقی رفت. پیانو و گیتار را به صورت خودآموز با سازهایی که در خانه ی همسایگان ارمنی محلهشان بود، آموخت و با همان هممحله ایهای ارمنی، گروه «چهار بچه جن» را تشکیل داد.
با این گروه به نوازندگی و اجرای برنامه در کلوپهای مختلف تهران پرداخت تا از آنان برای اجرایی در اهواز دعوت شد.
در شب اول اجرا، رهبر ارکستر به دلیل عدم حضور خواننده گروه، از «فرهاد» خواست تا علاوه بر نوازندگی، آهنگ هم بخواند و به این ترتیب او خوانندگی را هم آغاز کرد.
ریچارلز ایران
پس از مدتی از آن گروه جدا شد و به صورت انفرادی شروع به کار کرد. نخستین اجرای انفرادیاش را در سال 1342 تجربه کرد که به برنامه تلویزیونی «واریته استودیو ب» دعوت شد و آهنگی را به زبان انگلیسی اجرا کرد. مهارتش در اجرا به زبان غیرفارسی، به شدت مورد استقبال واقع شد.
«ویدا قهرمانی» از بازیگران آن زمان به همراه همسرش که صاحب کافه «کوچینی» بود، اجرای «فرهاد» را در یک کنسرت دید و از او دعوت کرد تا به گروه «بلک کتس» که در آن کافه فعالیت میکردند، ملحق شود. بدین ترتیب، همکاری «مهراد» با گروه«بلک کتس» از سال 1345 آغاز شد.
آوازه اجراهایش به زبان انگلیسی در کافه، چنان همهجا پیچید که آمریکاییهای مقیم ایران، برای رزرو میز نزدیک سن در کافه «کوچینی» سر و دست میشکستند. او به «فرهاد بلک کتس» مشهور شد و برخی نشریات و حتی اعضای گروه به او لقب «ریچارلز» ایران دادند.
اولین آهنگی که این خواننده به زبان فارسی اجرا کرد، ترانه «یه جو شانس» برای فیلم «بانوی زیبای من» بود که با مدیریت «علی کسمایی» دوبله شد. پس از آن در سال 1348 توسط «اسفندیار منفردزاده» برای اجرای آهنگ «مردتنها» که تیتراژ فیلم «رضاموتوری» بود، انتخاب شد. همکاریاش با «منفردزاده» در فیلم «خداحافظ رفیق» و اجرای ترانه «جمعه» تکرار شد و پس از آن به عنوان صدای اعتراض شناخته شد.
تا سالهای پیش از انقلاب، ترانههای معروفی چون «هفته خاکستری»، «گنجشککاشیمشی»، «هفتهخاکستری» و «نجواها» را منتشر کرد و درست یک روز پس از پیروزی انقلاب، یعنی در 23 بهمن، «سیاوش کسرایی» ترانه «وحدت» را به «منفردزاده» داد و «فرهاد» آن را اجرا کرد. او اولین خوانندهای بود که صدایش پس از انقلاب، شنیده شد.
تا سال 1373 اما از کار منع شد تا اینکه سرانجام در سال 1374 توانست آلبوم «خواب در بیداری» را منتشر کند. از سال 1377 به دلیل هپاتیت که ناشی از اعتیادش در دوران جوانیاش بود، سلامتش رو به وخامت گذاشت و سال 1381 برای درمان، عازم فرانسه شد اما چند روز بعد در 9 شهریور همان سال، درگذشت.