کشور فرانسه ممنوعیت پوشش صورت یا برقع را ممنوع اعلام کرد.
مقامات این کشور این کار را خطری برای همزیستی مسالمت آمیز مردم در جامعه خوانده و آن را ممنوع کرده است.
پوشش برقع هنوز در بسیاری از کشورهای اروپایی آزاد است و زن ها می توانند از این پوشش استفاده کنند.
اما برخی از کشورها همچون هلند و فرانسه با پوشش برقع مخالفند و به شهروندانشان اجازه پوشش برقع را نمی دهند.
سازمان ملل اما دلایل فرانسه مبنی بر ممنوعیت برقع را ناکافی دانسته و آن را مغایر با قوانین حقوق بشر دانسته است.
اما آیا می توان فرض کرد که مقوله حقوق بشر می تواند اثر سو در جامعه داشته باشد؟
می دانیم که انسان هایی که با پوشش برقع عملیات انتحاری انجام می دهند وجود دارند
اما در عین حال انسان های مومن و بی ضرری هم هستند که پوشش برقع را جزو اعتقادات خود می دانند بی آنکه به کسی صدمه برسانند.
اخلاق در این زمینه چه حکمی می دهد؟
اگر پوشش را آزاد بگذاریم خطر عملیات انتحاری هست اما اگر پوشش برقع را منع کنیم، به حقوق انسان ها تعرض کرده ایم!
چطور می توان حد واسطی به مثابه راه حل پیدا کرد؟
بخشی از اخلاق گرایان که از حامیان سفت و سخت حقوق بشر هستند می توانند بگویند چاقو یک وسیله تیز است که هم خطرناک است و هم کاربردی!
هر کسی می تواند از آن هر استفاده ای کند اما استفاده از چاقو برای به قتل رساندن دیگری دال بر منع استفاده چاقو نیست!
همینطور، استفاده موردی برقع برای عملیات انتحاری نمی تواند شاهدی بر منع کلی استفاده از آن باشد!
از طرف دیگر، رقیب آنها که طرفدار بیشترین سود و کمترین ضرر هستند، دلایل طرف مقابل را ناکافی دانسته
و می گویند: قیاس استفاده از چاقو برای کشتن انسان و یا انجام امور روزانه با پوشش برقع قیاسی مع الفارق است!
ما نمی توانیم از چاقو استفاده نکنیم چون می تواند ابزار قتل باشد، چون بیشترین سود را فدای کمترین ضرر کرده ایم.
اما می توانیم از برقع استفاده نکنیم. چون استفاده نکردن از برقع بیشترین ضرر را به دیگری وارد نمی کند اما استفاده کردن از برقع می تواند به دیگری ضرر برساند؛
بنابراین به واسطه قاعده بیشترین سود و کمترین ضرر ما به استفاده از برقع رای مخالف می دهیم!
نزاع های حقوق بشری همیشه بوده و هیچ وقت هم تمام نمی شود.
ولی آزادی و حقوق بشر که آن را همگانی می دانیم گاهی می تواند بسیار خطرناک باشد!