شنیده ها
پس از انتخابات اصولگرایان برخلاف پیشبینیها نشان دادند که آنقدرها که گفته میشود، یکدست عمل نمیکنند.
چنانکه بخشهایی از اصولگرایان از مواضع معتدل دولت در حوزه سیاست خارجی و بهویژه برجام دل خوشی ندارند و در مجلس هم آن همراهی مورد انتظار به چشم نمیخورد و به نظر میرسد مجلس و دولت در شرایطی به سر میبرند که فعلا براساس پایگاه مشترک جناحیشان احترام هم را حفظ میکنند.
این بُعد قضیه از منظر نسبت طیفهای مختلف اصولگرایی با رئیسی بود.
اما اگر بخواهیم از آن سو یعنی از منظر سیدابراهیم رئیسی به ماجرا نگاه کنیم، هم میبینیم که از قضا او نیز تمایل چندانی ندارد که در یک قالب تشکیلاتی، حزبی و حتی جناحی فرض شود و مثلا عموم جامعه او را یک رئیسجمهور اصولگرا بدانند.
او از پیش تا پس از انتخابات بارها رسما اعلام کرد که میخواهد رئیسجمهوری فراجناحی باشد و حتی گفت رئیسجمهور همه ایرانیان حتی آنهایی که کلا رأی ندادهاند هم هست.
در میان اصولگرایان چنان اختلافنظرهای عمیقی بر سر موضوعات واحد وجود دارد که شاید میان بخشی از طیفهای اصولگرایی با اصلاحطلبان چنین اختلافنظرهایی بر سر همان موضوع مشترک وجود نداشته باشد.
در واقع شاید به نحوی بتوان گفت که اصولگرایان در برابر رئیسی دو چهره از خود نشان دادهاند؛ چهرهای که در ظاهر حامیان پروپاقرص او هستند و چهرهای که در درون جریان خود آن قدرها هم از برخی سیاستهای دولت رضایت ندارند.