پایگاه خبری / تحلیلی نگام _ تمام کشورهای شورای همکاری خلیج فارس خواستار تمدید تحریم تسلیحاتی ایران شدند و قطر و عمان امضاء کردند
بحرین، کویت، عمان، قطر، امارات و عربستان در بیانیهای که امروز منتشر شده به ادامه دخالتهای ایران در کشورهای همسایه اشاره کرده و بر ضرورت تمدید تحریمهای تسلیحاتی ایران تاکید کردند.
براساس گزارش رویترز این درخواست در نامهای از سوی این کشورها به سازمان ملل متحد ارائه شده است.به گفته این خبرگزاری ارسال این نامه از سوی همه شش عضو این شورا نشانگر “وحدت” بین اعضا است.
در همین زمینه امیدفراغت/روزنامهنگاربا طرح پرسش انزوای منطقهای ایران، ناشی از چه سیاستی است؟! نوشته است :
خبر کوتاه بود ولی برگرفته از سابقه بلند رویکردهای مسئولان ما در قبال کشورهای منطقه است؛ خبری مبنی بر اینکه تمام کشورهای شورای همکاری خلیج فارس خواستار تمدید تحریم تسلیحاتی ایران شدند و قطر و عمان که کشورهای به اصطلاح دوست محسوب میشوند هم این نامه را امضاء کردند.
بحرین، کویت، عمان، قطر، امارات و عربستان در بیانیهای که منتشر کردهاند به ادامه دخالتهای ایران در کشورهای همسایه اشاره کرده و بر ضرورت تمدید تحریمهای تسلیحاتی ایران تاکید کردند بر اساس گزارش رویترز این درخواست در نامهای از سوی این کشورها به سازمان ملل متحد ارائه شده است و رویترز آن را نشانهای از وحدت این شورا یاد کرده است.
به صحت و سقم آن چه که شورای همکاری خلیج فارس بیان کردهاند کاری ندارم اما هوشمندی سیاست خارجی به این است که اجازه ندهیم ابهامها و اتهامها بلای جان کشور شوند!
تعارف را باید کنار بگذاریم و بپذیریم که نوع مراوده ایران با اعراب منطقه باید بر اساس هوشیاری و درک موقعیت زبانی و جغرافیایی آنان باشد! به عنوان مثال عمان که همیشه خود را به بیطرف جلوه داده بود و نقش میانجی را برای ایران بازی میکرد در این شرایط به کمپین شورای همکاری خلیج فارس پیوسته است و پیامِ چنین اتحادی را باید جدی گرفت!
سالهاست ایران هراسی به عنوان ابزار اعراب در مجامع بین المللی بُرنده بوده است و هر چقدر که دیدگاه آنان اشتباه باشد اما نوع عملکرد ایران چطور و چگونه بوده است که چنین ظن و گمانی به ذهنیت آنان خطور کرده است؟!
هر گونه محاسبات اشتباه در زمینه سیاست خارجی در زمان و مکانی که باید برای ایران ارزش افزوده ایجاد کند تبدیل به ناکامی خواهد شد و کشورهای ضعیفتر به دلیل این که وابستگی شان بیشتر است در نقطهای که قابل پیش بینی نیست از پُشت خنجر خواهند زد بنابراین شاید برای آنان منافع ایجاد کنیم اما نمیتوانیم صفت و خصلتهای همگرایی آنان را به دلیل آباء و اجدادی یکسان نادیده بگیریم و به تعبیری در این شرایط منافع خونی و نژادی آنان بر هر گونه منافع مادی ارجحیت پیدا میکند.
باید پذیرفت هر گونه قدرتی متناسب با خود، مقاومت تولید میکند بنابراین لازم است که منافع استراتژیک بلند مدت را فدای منافع کوتاه مدت نکنیم! و باید نوع تعامل و تقابل با بزرگ تر آنان یعنی عربستان بر اساس تعامل و تقابل منطقی باشد! به عنوان مثال قطر و عمان هر چقدر هم که منافع ایران با آنها بر اساس فرصتهای حداکثری باشد اما در فضای تنگی جانبِ اعراب را خواهند گرفت و چنین دورنمایی را نوع رفتار آنان باید مدنظرِ سیاست خارجی باشد!
این سطح از انزوای منطقهای قابل تامل است و باید مسئولان پاسخگوی این وضعیت باشند؛ آنهایی که حتی دولت و بخشی از افکارعمومی افغانستان را نیز از خود دلگیر کردهاند مشخص نیست چه هدفی دارند ولی راهی که سالهاست میروند منافعیملی در بر نداشته است و فقط از این نوع هزینهها روی دوش مردم گذاشتهاست.