عطاءالله مهاجرانی نخستین وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دوره اصلاحات، چند سالی پس از خارج نشینی و انتقادات شداد و غلاظی که اوایل اقامتش در انگلستان، نثار جناح اصولگرا و حتی کلیت نظام جمهوری اسلامی می کرد اخیراً سپر انداخته و به دلایلی که باید خود ایشان در باره آن روشنگری کند، سخنان عجیب و غریبی بر زبان می آورد. سخنانی که با پيشينه فکری و فرهنگي و فعالیت های سیاسی سه دهه اخیرش در تضاد آشکار است.
اینکه گاه یک شخص – از جمله جناب مهاجرانی- دچار تحول و دگرديسي فکری شده و یا مواضع سیاسی خود را تغییر دهد، چیز عجیبی نیست؛ کما اینکه برخی از چهره های برجسته فکری و رسانه ای اصولگرا در ایران، طی سال های گذشته آشکارا دچار تغییر دیدگاه شده و البته دلایل تغییر مواضع فکری و سیاسی خود را نیز بیان نموده و سعی کرده اند افکار عمومی و مخاطبین شان را نیز قانع کنند که چنین هم شده است.
ولی آقای مهاجرانی هنوز این شهامت را ندارد که برای افکار عمومی و کسانی که مخاطب پیام های وی هستند توضیح دهد که دلایل چرخش 180 درجه ای وی پیرامون برخی موضوعات و مسائل مهم سیاسی كشور از جمله موافقت با حاکم شدن نظامیان بر سرنوشت ایران و ايرانيان چیست؟
دگرگون شدن افکار و آراء هر انسانی از جمله حقوق طبيعي اوست؛ ولی به همان نحو نیز بیان دلایل این دگرگونی نیز حق مخاطبان سخنان او و بلکه مورد انتظار کسانی است که در گذشته هوادار او و امثال او بوده و چه بسا در دفاع از مواضع وی و امثال وی رنج ها نیز برده باشند و حال آنکه خود مهاجرانی که پس از تلاطمات سیاسی، معرکه را ترک کرد، از آن بی خبر بوده باشد.
شواهدی هست که نشان می دهد آقای مهاجرانی از ترک وطن و اقامت در فرنگ پشیمان شده و آهنگ بازگشت به ایران را دارد – امری که باز هم حق شهروندي اوست و نباید کسی مانع وی بشود- ولی خوب است ایشان برای رفع موانع بازگشت خود به کشور و به دست آوردن دل کسانی که روزی امنیت فکری، سیاسی و حیثیتی را از او گرفته و مجبور به جلای وطنش کردند، با یک عبارت ساده: “ببخشید، اشتباه کردم” دل همان کسانی را که از دست آنان ترک وطن کرد را به دست بیاورد. دیگر چه نیازی است به زدن حرف های عجیب و غریبی همچون دفاع از به قدرت رسیدن نظامیان و نظایر آن؟ سخنراني که بعید است خود مهاجرانی هم به آنها باور داشته باشد. او نیک می داند با گفتن صدها از این گونه سخنان باز هم کسانی که موجب راندن او و امثال او از کشور شدند به صداقت گوینده اش ایمان نخواهند آورد.
آری جناب مهاجرانی!
هزینه گفتن “ببخشید، اشتباه کردم” به خودتان بر می گردد؛ ولی بیان مواضعی که این روزها به آن مشغول هستید برای اصلاح طلبان این دیار و همه کسانی که در پی تحقق آزادي و حاكميت دموکراسی واقعی هستند بی هزینه نیست. حال خود دانید! / فراسوی سیاست