پایگاه خبری / تحلیلی نگام _ مصطفی فقیهی در واکنش به توئیت محسن رضایی که نوشته بود : «بیش از پانصد هزار بشکه تولید نفت روزانه منطقه شهید پرور غیزانیه است، ولی اهالی آن منطقه آب شرب ندارند.» او در وضعیت نام مناسب آب غیزانیه را اینگونه تحلیل کرد: «این صحنهها از قبیل: مسجدسلیمان و برخی مناطق پیرامون عسلویه و… دستپخت افکار آمریکایی در اداره اقتصاد کشور است.»در توئیترش نوشت : کسی این توییت را بخواند و از اوضاع مملکت هم بیاطلاع باشد، تصور میکند دکتر محسن رضایی، از بزرگان و اوتاد اپوزیسیون هستند که البته طی ۴۱ سال اخیر، فقط مدتی کوتاه [۱۸ سال فرمانده سپاه] و چند روزی هم [۲۲ سال] دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام بوده اند!
ضمن اینکه، وسط این مشاغل ساده! برادر حضرت ایشان ، آقای «امیدوار رضایی» نیز، چند صباحی [۱۶ سال] ، نماینده «مسجد سلیمان» بوده، گرچه نمیدانم آیا دوران مسئولیت طویلالمدت جناب اخوی و محرومیت این شهر و اهالی مظلومش نیز ، «دستپخت آفکار امریکایی» بوده یا خیر؟!
تاریخ اما به این «خود اپوزوسیون پنداریِ» محیرالعقول (که گویا رسم زمانهی ما شده)، خندهی تلخی خواهد کرد! خندهاش نثار اینان و تلخکامیاش از آنِ ما مردم و روزنامه نگارانیست که بر این «تَخَرخُر»، دهان خویش، مهر و موم کردیم!
تاریخ میپرسد، بینی و بینالله! چگونه میتوان در عین حاکمیت، «ژست اپوزیسیون» گرفت؟ راوی اما اگر عاقل باشد این «اطوار تلخوش» را از دسته «عملیات فریبی» تعریف میکند که حیا، شرم و رویی مضاعف میطلبد!