شرایط اقتصادی کشور و وضعیت بد معیشتی مردم ایران حتی در دوران 8 سال جنگ با عراق هم به این خرابی نبود و همچنین وضعیت روانی جامعه ایران.
اینکه میگوییم و میخوانیم که کشور در آستانه فروپاشی قرار دارد حرف گزافی نیست اما این فروپاشی در همه سطوح و ارکان جامعه و کشور در حال رخ دادن است و متاسفانه مردم خواسته یا ناخواسته تن به ابتذال سکوت و خفقان و روزمرگی داده اند
انگار نه انگار که از زندگی فقط نفس کشیدن و زنده بودن برایمان باقی مانده است.
زنده ماندنی که مرگ صدها بار در برابر آن شرف دارد.
رحم و مروت و جوانمردی سال هاست که به فراموشی سپرده شده است
هیچ کس وظیفه خود را به خوبی انجام نمی دهد و در مقابل مردم و کشور احساس مسولیت نمی کند
انگاری خاک مرده بر تمام کشور پاشیده اند.
هیچ چیز در جای خود قرار ندارد و عده ای از این شرایط استفاده می کنند و با لجن پراکنی و چهارتا عکس یادگاری در خارج از کشور و بدون حتی یک خط نوشته اعتراضی و صرفا با استفاده از جهل مردم خود را سیاسی قلمداد می کنند و از این راه هزاران دلار به جیب می زنند و مردم بیچاره هم دلخوش کرده اند به این مدعیان دروغین که قرار است آنها را از شر استبداد نجات بدهد.
فقر و فساد و گرانی و تورم و فحشاهم که بی داد می کند.
اپوزیسیون نماها هم در حال مکیدن خون مردم هستند
هیچ کس هیچ کاری نمیکند
باور کنید در هیچ کجای تاریخ مردم ایران این قدر ناتوان نبوده اند.
همه با سکوتی مرگبار داریم ویرانی خود و کشور را با بی تفاوتی تماشا می کنیم.
کاش یکی می دانست در 40سال گذشته چه بر سر مردم و کشور آمده است.
کاش از خواب ناتوانی و حقارت و بی غیرتی بیدار شویم و طومار کاسبان دین و نظام ضدانسانی دست پرورده رهبر ایران را در هم بپیچیم