✍️ حبیب رمضانخانی
در شرایطی که وارد پیک چهارم ابتلا به کرونا در کشور شده ایم و پیش بینی می شود که در روزهای آتی آمارهای فوتی ها بسان آذرماه گذشته به رقم هولناکی برسد، مجدد ضعف ها و کاستی ها برجسته شده و سیل منتقدان به شرایط موجود فزونی یافته است. با اذعان به اینکه، در این مورد سهم عمده ای از تقصیر را باید متوجه دولت دانست، به چند مورد مرتبط اشاره می شود:
۱. در مورد این موج همه گیر نیز چون همیشه، مقصر اصلی دولت است! و در کنار حق دادن به مردم برای اعتراض، اما جریاناتی که تا دیروز شرایط مطلوب را به قدرت حاکمیت و اقدامات نهادهای جانبی پیوند می زدند، نخریدن واکسن را تدبیر و کلی وعده برای بهار و واکسیناسیون می دادند، حالا که نزدیک انتخابات هنگامه را مناسب دیده و در پی تسویه حساب و عقده افکنی هستند، باید متذکر شویم، شما به عنوان متولی قوه دیگر نظام، قوه مقننه، چه کرده اید و کدام یک از آن شعارهای زیبای معیشتی و رفاهی تان رنگ واقعیت گرفته؟ اصلا مجلس این روزها کجاست؟ بعد از چند بار هیاهو که آخرینش سر توافق با آژانس بود و با تشر مقامات بالا ساکت شدید و شعارها غلاف شد، آیا اصلا از تعطیلات برگشته اید!
۲. اینکه در این ساختار و حاکمیت، آنچه انتقاد از آن نه تنها عواقبی نداشته، بلکه عین ژست روشنفکری برای برخی جلوه می کند، دولت هست! بایستی متذکر شد، اگر مردم و آگاهان امر از دولت انتقاد می کنند، بایستی عوامل دولت پنهان و اقلیت حاکم خوشحال نشده و بر رقیب افتاده سنگ نزنند. باید در نظر بگیرند در سیستمی که راه انتقاد و مخالفت بسته است، انتقاد مردم به دولت، عین تعریف تخصصی آن، منظور کابینه و قوه مجریه نیست، بلکه کلیت سیستم مورد انتقاد هست که با لفظ « دولت» انتقاد خود را دو پهلو، طوری که گریبانشان گرفته نشود، متوجه حاکمیت می کنند!
۳. باید به دولت انتقاد داشت که چون همیشه، مردم را نامحرم دانسته و شفاف مردم را در جریان امر قرار نمی دهد. کاش حداقل این تنها خصلت خوب این روزهای احمدی نژاد را دولت به عاریت می گرفت و با مردم شفاف صحبت می کرد و می گفت؛ مردم باور کنید دولت به خاطر تحریم های کمرشکن، کارشکنی عده ای برای نپذیرفتن fatf، ممانعت از خرید واکسن خارجی، هزینه های برون مرزی و… ارزی و منابعی برای حمایت از کسب و کار شما ندارد و در این شرایط چاره ای جز این پیش رو نیست!
۴. مورد اصلی بحث اما مربوط به رفتاری هست که از آن به عنوان «گفتمان التماس» یاد می کنم. در کشور ما کم نیست مواردی که به جای اتکا به وضع قوانین و اقدام از طریق آن، سعی در التماس از مردم در قالب کلمات زیبا هستیم؛ مردم بافرهنگ ایران! در طبیعت و خیابان زباله نریزید! مردم وطن دوست ایران به حقوق دیگران احترام بگذارید، مردم… به این مثال ها می توان اقدامات اخیر دولت در مورد کرونا را افزود و خرده گرفت. بارها وزیر بهداشت با التماس و تضرع سعی در اقناع افکار عمومی داشته است! بار آخرین آن، « قسم حضرت عباس می دهم به مسافرت نروید». آیا در کشورهای دیگر هم چنین مواردی را شاهد هستیم؟
مسلما برای چنین مواردی، قوانین سفت و سختی وضع شده و طرف می داند که با تخلف سروکارش با چیست. پس آیا بهتر نیست این بازی را تمام کنید و با علم به اینکه عده ای همواره نفع خود را بر جمع ارجح خواهند دانست، با خاطیان طبق قانون برخورد کرده و اصطلاحات باارزشی چون؛ وطن دوست، بافرهنگ، بزرگوار و… را به پای این رفتارهای خودخواهانه، خالی از محتوا و ارزش نکنیم؟