نگام ؛ فرهنگ و هنر _ تریوی «اُپِن سورس» بعد از دو اجرای موفق در سال 93، دوباره در تهران روی صحنه میرود تا ساختههای جدید خود را به اجرا درآورد. «کلاوس گزینگ» نوازنده آلمانی کلارینت باس، «بیرون مهیر» نوازنده سوئدی گیتار باس و «ساموئل روهرر» نوازنده سوئیسی درامز که اعضای تریوی اپن سورس را تشکیل میدهند به همت موسسه موسیقی «هرمس» این هفته برای دومین بار در ایران به اجرای برنامه خواهند پرداخت.
حسن مقیمی
این سه موزیسین با بسیاری از هنرمندان بزرگ دنیا همکاری داشتهاند و همچنین آثار متعددی با شرکتهای معتبر موسیقی از جمله «MCM» منتشر کردهاند. «بیرون مهیر»، نوازنده باس و عضو سابق گروه مشهور رونین، موسس گروه سوئدی بازاربلو و عضو کوارتت انور براهم عودنواز برجسته تونسی، برای موسیقی دوستان ایرانی نامی آشنا است. او از سال 1384 تاکنون در قالب گروههای یاد شده در تهران به اجرا پرداخته است.
همچنین «ساموئل روهرر» که در زمره کوبهای نوازهای صاحب سبک در صحنه موسیقی نوگرای اروپاست نیز به همراه تریو «کالین ولون» و کوارتت «وولفرت بردروده» تاکنون دو بار در تهران روی صحنه رفته است. علاوهبر آن «کلاوس گزینگ» که علاقهمندان موسیقی او را بهعنوان آهنگساز- نوازنده در گروه خواننده مشهور جز انگلستان، نورما وینستون و همچنین نوازنده کلارینت در کوارتت انور براهم میشناسند، جزء معدود هنرمندان مطرح و فعال در زمینه نوازندگی ساز نامعمول و جذاب کلارینت باس است.
ضمنا همزمان با حضور اعضای تریو اوپن سورس در تهران، این سه هنرمند کارگاههای تخصصی دو روزه (گیتار باس، درامز، کلارینت ـ ساکسیفون) دایر خواهند کرد. آنان در این کارگاهها درباره ریتم و صدادهی (بهصورت انفرادی و در قالب گروه)، اصول همنوازی و ارتباط با نوازندگان دیگر، بداههنوازی و ابعاد آن، خلق موقعیت، ایجاد فضاهای جدید برای همنوازان، بهکارگیری صحیح اندام هنگام نوازندگی و تکنیکهای نوازندگی- نفسگیری است.
کارگاه نوازندگی باس «بیرون مهیر» و همچنین کارگاه نوازندگی درامز «ساموئل روهرر» سهشنبه و چهارشنبه، سوم و چهارم شهریور، در قالب گروه به همراه بادی و درامز و گروه به همراه بادی و باس انجام میشود. کارگاه نوازندگی کلارینت- ساکسیفون «کلاوس گزینگ» نیز در قالب گروه با همراه باس و درامز چهارشنبه، چهارم شهریور اجرا میشود
کلاوس گِزینگ، نوازنده سازهای کلارینت و ساکسفون، در آخرین شب از دومین دوره فستیوال show of hands قرار است با همراهی برخی نوازندههای سازهای زهی و زخمهای روی صحنه برود تا در واقع ساز بعدی فستیوال را در دوره آتی معرفی کند. با او درباره اجرایی که در پیش دارد گپ کوتاهی زدهایم.
در بخشی از این گفتوگو میخوانیم:
پيش از گفتوگو داشتيد درباره تصورتان از ايران و فضايي كه بهواسطه رسانههاي غربي ايجاد شده صحبت ميكرديد. بعد از چند سفري كه به ايران داشتيد تا چه اندازه اين تصور دستخوش تغيير شده است؟
به خاطر ميآورم وقتي براي اولينبار به ايران آمدم بهسبب جهلي كه نسبت به مردم ايران و فرهنگشان داشتم، بسيار خجالت كشيدم. چون در اروپا يا بهتر بگويم جهان غرب پروپاگانداي زيادي درباره ايران از رسانهها دريافت ميكنيم. در اصل بخش زيادي از اين پيچيدگيهاي سياسي هم به سبب رسانهها ايجاد شده است؛ ما گاهي اطلاعات را از فيلتر همين رسانهها اشتباها دريافت ميكنيم و همين اطلاعات بخشي از نقطهنظر ما را شكل ميدهند. بنابراين وقتي براي اولينبار به تهران آمدم چيزي كه از مردم ميديدم با آن چيزي كه شنيده بودم خيلي فرق داشت؛ از اين بابت بسيار شگفتزده و البته خجالتزده بودم. فرهنگ شما حقيقتا جالب است و نسبت به آن چيزي كه به ما نشان دادهاند، احترامبرانگيزتر است. آرزو ميكنم كه اي كاش درهاي كشور شما به روي همه باز بود تا جهانيان بيايند و مردم ايران را ببينند كه چطور رفتار ميكنند، چقدر به فرهنگشان اهميت ميدهند و بهطور كلي تا چه حد هنر برايشان قابل احترام است. اين رفت و آمدها به جاي آنكه انسانها را در چارچوبهاي دگم قرار دهد و تصورات غلط بسازد، باعث ميشود كه شناخت بهتري از مردم داشته باشيم. وقتي مردم نقاط مختلف دنيا، ايران را بيشتر و بيشتر كشف كنند ايرانيان هم راحتتر ميتوانند به سراسر جهان سفر كنند. اين فقط يك آرزو است چون معتقدم اين جدا كردنها اصلا درست نيست.