پایگاه خبری / تحلیلی نگام – در ادامه برگزاری اتاق های نگام در کلاب هاوس ، نشست 3 ساعته ای تحت عنوان : آنچه این دو دهه در غیاب فعالان دانشجویی بر ایران گذشت،برگزار شد که با خوب مخاطبان نگام روبرو شد.
سید احمد شمس ، ابراهیم اصغرزاده ، بهروز نعمتی ، هژبر ، علیرضا عصاره ، احمد مصدق ، علیرضا شهابی نژاد ، میثم بازیاری ، مریم حقیقت و … به اظهار نظر در این مورد پرداختند و بحث های چالشی بسیار مهمی مطرح گردید.
اهم مباحث مطرح شده در این نشست را در ادامه می خوانید:
قبل از انقلاب آزادی هایی وجود داشت ، هم در بین دانشجویان و هم در بین اساتید آزادی هایی در زمینه فرهنگی ادبیات و… وجود داشت اما اساسا جایگاهی برای تشکل های دانشجویی وجود نداشت.روشنفکران تصور میکردند که با انقلاب آزادی به وجود می آید.
در جامعه ایران روحانیت سعی دارد حکومت را دینی جلوه دهد اما جامعه مقاومت کردند و حضور داشتند و حتی بعضی از روحانیون هم پی برده اند که نمیتوانند حکومتی یکدست ایجاد کنند.
جنبش دانشجویی بعنوان یکی از گروه های مرجع نقش آفرینی کردند.حادثه دوم خرداد نتیجه جنبش دانشجویی بود.هشت سال دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد جنبش دانشجویی در خفقان وجود داشت ، همچنین در دوره روحانی هم بهایی به جنبش دانشجویی داده نشد.
مسئله امنیتی سازی اکثر حوزه ها ، این یک بیماری است که معمولا بعد از انقلاب به وجود می آید ، برای اینکه همه انقلاب ها ساختارهای جدیدی می سازند بنابر این بعد از انقلاب همیشه مسئله تثبیت و سازمان دادن دغدغه اصلی است و چیزی به عنوان انقلابی بودن و ضد انقلاب بودن بوجود می آید.
چه جنبش دانشجویی چه جنبش های سیاسی هر گروهی دیگر اگر به موازات گفتگو به موازات توافق در بالا ، چانه زنی در بالا نتوانند بسیج اجتماعی انجام دهند بالا با آن ها گفتگو نخواهد کرد
وقتی شما قدرت گفتگو داری که بسیج اجتماعی داشته باشی و نقطه کلیدی آن این است وقتی شما شعار همه و یا هیچ میدهید باید ببینید آیا شما بین خواسته خود و قدرت خود توازنی وجود دارد یا نه.
جامعه دانشجویی خیلی تغییر کرده است واقعیتی که باید پذیرفت این است و نباید توقعاتی که در دهه های پیش داشتیم حالا هم از دانشجویان داشته باشیم .
امروز حکومت اجازه نفس کشیدن به دانشجو نمیدهد و دانشجو خودش میداند که اگر صحبت کند در نهایت ستاره دار میشود و اخراج و مهاجرت میکند.
در سه دولت خاتمی و احمدی نژاد و روحانی دانشگاه با بی مهری مواجه شد دانشگاه از دوم خرداد 76 تا الان دچار چرخه در جا زدن بوده است.در دوره احمدی نژاد دانشگاه ها شخم زده شد و انتظار میرفت در دوره روحانی اوضاع بهتر شود اما از همان ابتدا گفتند دانشگاه باید آرام باشد.
نهادهای امنیتی در 20 سال گذشته و در کل سال های پس از انقلاب هدفمند به دانشگاه و دانشجو نگاه امنیتی داشتند و همواره سعی در تضعیف آن دارند.