ما نیاز به گفتگوی ملی داریم گفتگوی ملی باید بر اساس هدف گیری برای درک مشترک مسائل و مشکلاتی است که امروز ما با آن مواجه هستیم .
ما باید بتوانیم در یک گفتگوی همگانی که تمامی سطوح را در بر بگیرد با هم در جهت درک شرایط کنونی و اتخاذ راه حل های برون رفت از این شرایط، مشارکت کنیم .
بیش از همه این گفتگو متوجه گفتگوی حاکمیت با مردم، مردم با حاکمیت ،دولت با مردم ، مردم با دولت و مردم با مردم و بالاخره و به ویژه نخبگان با مردم ، در تمام سطوح و در تمام ابعاد است؛ چه در میان صنوف و اقشار متفاوت مردم اعم از فرهنگیان ، دانشگاهیان ، کارگران کشاورزان، صنعتگران ، کارمندان و تمام کسانی که به عنوان مردم ، باید در سرنوشت خودشان دخالت داشته باشند. در این گفت و گوی ملی همه باید مشارکت کنند .
گفت و گوی ملی قاعدتاً ساز و کاری دارد که سازوکار اجرایی آن مجلس و شوراهای شهری هستند.
میتوان برای گفتگوی ملی یک مجمع عمومی را ساماندهی کرد.
که مبتکر آن می تواند مجلس باشد به هر حال شکل کار را مجلس باید تعریف کند تا از نظرات و آراء تمامی اقشار بتوان استفاده کرد. کار سختی است ولی لازم و برای کشور کار ویژه ای است . در شرایط ویژه باید تمامی ما سعی کنیم که هم ضمن درک متقابل محدودیتهایی که کشور و دولت با ان مواجه اند ، به درک مشترک برسیم و چاره اندیشی کنیم. چه در صحنه ی بین المللی و چه در عرصه ی داخلی – که برخی برای آن نقشه های شومی در سر می پرورند و جز به تجزیه ایران راضی نیستند – و چه سوء مدیریت هایی که بر ما تحمیل شده است . باید اینها را شناخت و برای آن راه حل جستجو کرد راه حل هایی متناسب با اوضاع و شرایطی که در آن هستیم.
گفت و گوی ملی یک ضرورت اجتناب ناپذیر است که باید بر اساس یک برنامه ریزی در تمام خانواده ها و در تمام سطوح باشد،باید با مشارکت تمام اقشار اتفاق بیافتد. من فکر می کنم این گفتگو می تواند از خانه ها شروع بشود و تا گسترده ترین سطوح جامعه ادامه یابد. ما نباید نسبت به این نیاز ملی بی تفاوت باشیم و حتما باید ان را به انجام برسانیم . به اعتقاد من مجلس شورای اسلامی میتواند بزرگترین نقش را در این رابطه ایفا کند.