نگام ، منصور راسخی _طیبه سیاوشی، نماینده مجلس هم بهتازگی اعلام کرده که ۴۲ درصد موارد کودکآزاری توسط افراد خانواده انجام میشود. رئیس اورژانس اجتماعی هم گفته بود در شش ماهه نخست سال ۹۶ حدود ۱۶ هزار مورد کودکآزاری به این نهاد گزارش شده است.او گفته بود ۲۹ درصد از آزارها جسمی و ۳ درصد جنسی بوده است. این آمار درحالی ارائه شده که بیشتر خانوادهها بدلایل مختلف موضوع آزار جنسی فرزندشان را پنهان کرده و گزارش نمیدهند.
پیرامون همین موضوع همکلام شدیم با آقای آرمان مرتضوی فعال حقوق کودکان کار و خیابانی و خواننده سبک اعتراضی از آلمان که در ادامه میخوانید :
نگام : ابطحی نماینده اصولگرا خمینی شهر به جای پیگیری تجاوز به دختر افغانی خواستار برکناری رئیس اورژانس شده است ؛ دلیل بیان همچین درخواستی چه میباشد؟
محمدجواد ابطحی در نامهاش به رئیس سازمان بهزیستی استدلال آورده بود که «اولاً معلوم نیست تجاوز حتمی باشد»، «ثانیاً معلوم نیست انگیزههای عامل یا عاملین چه بوده است»، «ثالثاً معلوم نیست تبعه چه کشوری بودهاند» و «رابعاً معلوم نیست چند نفر بودهاند». او گفته بود به این چهار دلیل انتشار خبر تجاوز به بهاره پنج ساله در رسانهها خطا بوده است.
شرح نامه :
«متأسفانه دشمنان انقلاب اسلامی و امام خمینی (ره) از فرصت سوءاستفاده کرده، در شبکههای مختلف داخلی و خارجی، اسلام، پیامبر، اهل بیت، امام خمینی و رهبری و مردم شهیدپرور استان را آماج افترا و لجنپراکنی قرار دادهاند. لذا مستدعی است نسبت به برکناری فوری ایشان [رضا جعفری] از سمت ریاست اورژانس اجتماعی کشور اقدام و نتیجه را جهت کاهش التهاب و تنش در شهرستان رسانهای فرمایید.»
اينها استدلالهاى يك داعشى داخل نظام آخوندى و يك فاشيست نژاد پرست مى باشد .هميشه همينطور بوده است خيلى راحت صورت مسئله را ميخواهند پاك كنند چون وقتى آمار و ارقامى كه از سوى سازمان بهزيستى و يا اورژانس اجتماعى اعلام ميشود كه كودكان ما هر روز مورد تجاوز قرار ميگيرند قطعا به مزاج مديران و مسئولان دولتى خوشايند نيست چون نه اينكه كشور اسلامى است و همه مؤمن و معتقد اصلا چنين اتفاقاتى در كشور اسلامى رخ نميدهد بنابراين همه دروغ ميگويند مسئولان باخدا و با ايمان ما هميشه راست ميگويند و بجاى اينكه به فكر راه حلى مناسب براى چنين معضل اجتماعى باشند فورا جبهه ميگيرند و راه حل را در بركنارى شخص مى بينند اين شده حكايت و حال و روز امروز آن كشور اسلامى.
نگام : چرا آمار کودک آزاری در ایران رو به افزایش است ؟
وقتى بررسى و قانون حمايت از كودك وجود ندارد و قضات در دادگاهها به دنبال شواهد هستند چه انتظارى ميتوان داشت .يعنى قضات نمى بينند اين همه تجاوز و كودك آزارى هر روز دارد در كشور اسلامى اتفاق مى افتد کودک ما نمیتواند به کلانتری محله مراجعه كند و بگويد که من کتک خوردم یا اینکه مورد آزار جنسی قرار گرفتم. چون هنوز قانونی این حق را برای فرزندان ما قائل نشده است. این در حالی است که در جهان برای کودکان پلیس وجود دارد تا از حق آنها دفاع کنند. برای همین ما همچنان باید شاهد زندگی کودکانی باشیم که خانههای آنان فضای امنی برایشان نیست.
نگام : ترویج خشونت اعدام ها در ملا عام و شلاق زدن ها چه تاثیرات منفی میتواند در ذهنیت کودکان ایجاد کند ؟
روحیه کنجکاوانه و ماجراجویانه در نوجوانان و جوانان به ویژه در جامعه ای که فرهنگ وهنرش مبلغ و مروج رفتار خشونت آمیز و ماجراجویانه باشند. درچنین جوامعی نوجوانان وجوانان به دنبال هیجانهای بیشتری می گردند تماشای مراسم اعدام آسیب های جبران ناپذیر ذهنی (روانی) به کودکان خواهد زد و روحیه آنها را جریحه دارخواهد کرد. جان کندن بر طناب دار و نوع خشونتی که کودک برای نخستین بار می بیند، و نیز شور واشتیاق تماشای صحنه اعدام توسط بزرگسالان تصاویری ماندگار بر”لوح سفید” ذهن کودک نقش خواهد زد.
کودکان نابالغ هنوز درک درستی از قانون و اجرای مجازات ندارند و ممکن است در آینده دست به رفتارهای خشونتآمیز بزنند. بسیاری ازکودکانی که شاهد صحنه ی اعدام در محله خود بودند، ازمحله خود میترسند آنها دچار ترس و وحشت از محله خودشان شده بودند چرا که تا مدتها نتوانسته بودند صحنه مرگ آن مجرم را در محله خودشان فراموش کنند. ترس و وحشت اعدام در ملاعام را به راحتی میتوان در ذهن کودکان و افراد کم سن و سال حاضر در مراسم اعدام مشاهده کرد این کودکان و جوانان شاید در ظاهر دچار آسیب روحی نشوند ولی این رویداد در ذهن آنان به جا میماند و آسیبهای روحی شدیدی در بلند مدت بر آنها وارد میشود.دیده شده است کودکانی که شاهد مراسم اعدام بوده اند و یا فیلم و تصویر صحنه های اعدام را دیده اند فراتر از ” اعدام عروسک های شان”، جان همبازی خود را نیز با ” اعدام بازی” واقعی گرفته اند.
نگام : آیا اصولا در قانون اساسی ایران قانون یا بخشی در جهت حمایت از کودکان وجود دارد؟
اگر قانونى وجود داشت كه امروز سعيد طوسي و ديگر متجاوزين بايد سالها توى زندان مى ماندند نه اينكه از طرف رهبرى مورد تقدير قرار بگيرند . نتيجه اين بى قانونى همين است كه امروز داريم مى بينيم روز به روز به آمار تجاوز و كودك آزارى اضافه ميشود و همه سكوت كردند گويا اتفاقى رخ نداده است.
نگام : علت کودک آزاری در ایران چیست ؛ رواج خشونت در جامعه یا خلاء قانونی ؟
کودک آزاری به موضوعی شایع در صفحات حوادث روزنامهها تبدیل شده است. کودکانی که به دلیل کمتوجهی از حقوق اولیه زندگی محروم میشوند .مشکل اساسی در برخورد با کودک آزاریهایی که در کشورمان وجود دارد خلأ قانونی است.
براساس قانون امکان ورود به خانه برای مسئولان سازمان بهزیستی در زمان کودک آزاری وجود ندارد و این نقص قانونی باعث شده تا اتفاقات زیادی درخصوص اذیت و آزار کودکان پشت دیوار خانهها اتفاق بیفتد و هیچ مرجع قانونی نتواند بلافاصله بعد از اطلاعرسانی وارد حریم خانه شده و نسبت به نجات یا مداوای کودک آسیب دیده وارد عمل شود.
تعداد کودک آزاریهایی که رسانهای شده است خیلی کمتر از آن چیزی است که هیچگاه خبر آنها به بیرون از دیوارهای خانه درز پیدا نمیکند. ما نباید فقط کودک آزاری را در خیابان ببینیم. باید ببینیم در خانوادهها چه خبر است. پلیس چگونه با کودکان رفتار میکند؟ معلم چگونه رفتار میکند؟ به من اطمینان میکند؟ شخصیت کودک نباید خرد بشود. وقتی امنیت روانی وجود نداشته باشد انواع کودکآزاریها به وجود میآید.
نگام : در بسیاری از کشورهای دنیا مهارتهای لازم برای مبارزه با آزار و خشونت در مدارس و در سنین پایین تدریس میشود حتی به کودکان آموزش داده میشود اگر رفتار نامناسبی از سوی اعضای خانواده حتی پدر و مادر دیدند مدرسه و معلمان را در جریان بگذارند آیا در مدارس ایران نیز چنین روشهایی اعمال میشود ؟
بعيد ميدانم آموزش داده شود چون ما هنوز به آن درجه از فرهنگ و آموزش نرسيديم چون آموزش دادن اينگونه مسائل را زشت و به دور از ادب و آداب رسوم ايرانى مى دانيم وقتى هر چيزى منع شود يقينا حس كنجكاوى هم بيشتر ميشود در هر زمينه اى ، فرق نمى كند امروز در ديگر جوامع اينگونه مسائل در محيط فرهنگى و آموزشى بيان ميشود و كودكان و نوجوانان از همان ابتدا با اين مسائل آشنا ميشوند و آموزش داده ميشوند.
و يكى از بزرگترين جرمها در اكثر كشورها تجاوز و كودك آزارى مى باشد كه به راحتى از اين مسائل عبور نمى كنند فرقى نميكند شخص ميخواهد عادى باشد يا اينكه يك مقام عالى رتبه همه چيز شفاف بيان ميشود و رسانه اى ميكنند و جرايم سنگين نقدى و حبس براى اينگونه اشخاص در نظر گرفته ميشود نه اينكه مثل جمهورى اسلامى به راحتى از اينگونه مسائل ، به اين مهمى عبور كنيم و تازه مدال افتخار هم به اين افراد داده شود . يا اينكه اكثر خانواده ها حتى در مورد مصرف مواد مخدر و نتايج شوم آن با فرزندان خود صحبت نمى كنند و مى گويند چشم و گوش بچه ها باز ميشود غافل از اينكه همان بچه ها در محيط بيرون خانه به دنبال پاسخ سوالات درون ذهنى خود هستند و عاقبت گرفتار اينگونه مسائل ميشوند و بعد تازه خانواده ها متوجه ميشوند كه حالا چطور بايد فرزندان خود را ترك دهند به نظرم آموزش مهمترين ركن در هر جامعه اى مى باشد.
نگام : چرا تنبیه کودکان در مدارس ایران منسوخ نمی شود ؟
«اولین راه حل مهم داشتن چارچوب حقوقی بسیار روشن است. برای اینکه اگر معلمی دست به چنین کاری زد، دانشآموز، خانواده و مدرسه بتواند با آن برخورد بکند و امکان شکایت آن را داشته باشد و نه اینکه از ترس آن را پنهان بکند.
موضوع دوم این است که ما باید در تربیت معلمهایمان بطور وسیع روی این مشکل انگشت بگذاریم. مشکل اساسی سیستم آموزشی ایران این است که شیوه تربیت معلم هنوز مدرن نیست و بسیاری از معلمین ما آموزش تربیتی خاصی ندارند و سطح آموزشی ما پائین است
نکته سوم این است که باید مراکزی را ایجاد بکنیم که بچههایی که آزار میبینند به آنجا مراجعه بکنند برای اینکه به آنها کمکهای روانشناسانه بشود و بچهها احساس امنیت بکنند که در خارج از مدرسه جایی هست که از آنها حمایت میکند.
نکته چهارم این است که ما در رسانهها یک کار فرهنگی انجام دهیم تا برای جامعه نشان داده شود عواقب تنبیه بدنی و برخورد با بچهها، چه در مدرسه و چه در خانه، برای جامعه چیست.
در پايان اينكه همه اين مسائل بر ميگردد به نداشتن قانون سفت و سخت و ندادن آموزش و آگاهى به معلمان و دانش آموزان و خانواده ها . اميدوارم روزى برسد كه خانواده ها حداقل اين اطمينان خاطر را داشته باشند فرزندانشان در محيطى سالم آموزش مى بينند چون وقتى با بعضى از خانواده ها كه مهاجرت كرده اند صحبت ميكنم بيشتر بخاطر امنيت و آسايش و آينده فرزندانشان مجبور به كوچ اجبارى شدند چون اينقدر محيط و جامعه ايران آلوده شده كه از آينده فرزندانشان ترس و وحشت دارند