نگام ؛ حسن مقیمی _ برای پی بردن به میزان ظرفیتهای اصلاح در جمهوری اسلامی لازم نیست به سراغ موضوعات بسیار چالش برانگیز در جامعه مثل حقوق مساوی همجنسگرایان یا ارث مساوی برای مردان و زنان یا لغو حکم اعدام (در حوزههای اجتماعی)، پایان دادن به انحصارات عملی دولتی و قطع منابع حکومتی و دولتی نهادهای دینی (در حوزه اقتصاد)، انتخاب مقامات استانی توسط خود مردم استانها یا حذف دین رسمی از قانون اساسی (در حوزهی سیاست) و پایان دادن به دشمنی با اسرائیل (در حوزهی سیاست خارجی) برویم.این موضوعات در فضای باز سیاسی و گفتگوی مدام و رسانههای آزاد قابل تغییر هستند. اما موضوعاتی هستند که جامعه از آن گذر کرده و زمان اصلاح قانون یا رفتار حکومت در برابر آنها سالها گذشته اما حکومت همچنان صلب و مانع هر گونه اصلاحی است.
پیرامون همین موضوع همکلام شدیم با آقای نادر آموزگار ، نویسنده ، مترجم و روزنامه نگار که در ادامه می خوانید :
نگام : با وجودی که مردم با مسائل اقتصادی شدیدا درگیر هستند به ناگاه میبینیم مسائلی مطرح میشود که باعث برآشفتگی جامعه میگردد مانند مسئله ممنوعیت استفاده از مانتو جلو باز یا استفاده از پیراهن آستین بلند برای رانندگان و …. از دید شما این مسائل چه عواقبی را برای حاکمیت و مردم در پی خواهد داشت؟
آن چه بیش از اعمال فشار نظام برای رعایت حجاب در این شرایط حاد اقتصادی جلب توجه می کند اخبار فساد اقتصادی وابستگان به نظام، فرار متخلفین اقتصادی با میلیارد ها پول مردم، و بی توجهی سران حکومت به چنین نا هنجاری هایی است. مردم به لطف گسترش دامنه اطلاع رسانی در فضای مجازی و رسانه های برون مرزی چنین تحولاتی را با در نظر گرفتن بحران فرا روی اقتصادی که پس از آغاز دور جدید تحریم ها قطعا باز هم تشدید خواهد شد با شگفت زدگی دنبال می کنند. خبر ها پیرامون الزام به پوشش به این ترتیب کاملا تحت الشعاع واقعیت های عریان و تناقضات آشکار قرار می گیرد.
نگام : اصولا راهکار برون رفت از این دودستگی در جامعه چیست ؟ آیا حقیقت است که ستون جمهوری اسلامی بر روی همین فشارهای اجتماعی بر جامعه مانند حجاب و غیره بنا گردیده است؟
نظام اگر واقعا قصد برون رفت از دو دستگی خود ساخته ای که در جامعه ایجاد کرده را داشته باشد باید از بالاترین سطح حاکمیت، یعنی رهبری نظام اصلاحاتی بسیار بنیادین را آغاز کند، بدین معنا که حضرت آقا درصدی از آسیب های وارده به جامعه ایران در همه زمینه ها را که مستقیما نتیجه سیاست های غلط ایشان بوده به وضوح به گردن گرفته، از ملت بابت آن ها عذر خواهی نموده و قول اقدامات اصلاحی برای جبران آن ها را ظرف مدتی معین بدهند. چنین رفتار مسئولانه ای باید سپس در سطوح مختلف مدیریتی، از ریاست جمهوری و وزرا گرفته تا روسای دو قوه دیگر و تا چندین رده پایین تر مدیریتی ادامه بیابد.
نگام : آیا این مسائل نشان از ضعف مدیریتی دولت دارد یا اینکه عامل اصلی عدم سازماندهی مناسب نسبت وظایف است ؟
ضعف مدیریت قطعا بزرگ ترین نقیصه این نظام از بدو تاسیس تا کنون بوده است که نوعا به خاطر غرور بی جای روحانیت شیعه که پا را از حریم اطلاعات و دانسته های خود فراتر گذاشته و در فنی ترین و تخصصی ترین امور مداخله ی غیر عالمانه و مضر نموده اند بوده است. مشکل دیگر مدیریتی در کشورمان حاکمیت دوگانه از ریاست دوگانه رهبر-رئیس جمهور گرفته تا سپاه-ارتش از یک سو و مداخلات فراقانونی افراد و نهاد های ذی نفوذ در اموری که در حیطه اختیارات قانونی آن ها نیست ، می باشد.
نگام : آیا شما به تغییر و اصلاحات در بدنه ی حاکمیت و جامعه خوشبین هستید ؟
در خصوص تن دادن نظام به تغییرات و اصلاحات متاسفانه نمی توان خوش بین بود، چون مثل سیاست مداخله خارجی نظام که مادام که فشار از طرف نیرو های مقابل به حد کافی قوی نباشد نظام به تک روی خود ادامه می دهد. در سیاست گذاری داخلی هم حکومت متاسفانه نه به نصایح مشفقانه متفکران دلسوز گوش می کند و نه حتی به چراغ قرمز های اخطار مکرری که از بخش هایی از ملت می بیند توجهی می کند.
نگام : در پایان اگر ناگفته خاصی میباشد برای سایت خبری نگام ؛ ناگفته های ایران ما ، بیان بفرمائید؛
به نظرم می رسد مانند مرحوم سید جمال الدین که پس از سال ها تلاش برای ارشاد سران کشور های اسلامی به این نتیجه رسید که پاشیدن بذر خوب در زمین نامرغوب و شوره زار ، بی حاصل است. عقلای قوم ما هم امروز بهتر است به جای اتلاف وقت برای نصیحت الملوک مساعی و انرژی خود را صرف هدایت مردمان به سوی وحدت ملی و پیگیری خواسته هایشان از طریق مبارزات مدنی بکنند بهتر بتوانیم به نتیجه مطلوب دست بیابیم. به قول معروف، باید دستمان را به زانوی خود گرفته و به یاری کد یمین و عرق جبین در طلب آمال مطلوبمان باشیم، که گرچه سخت تر است، اما نهایتا قطعا به نتیجه خواهد رسید انشاالله.