پایگاه خبری / تحلیلی نگام – ✍️ عزیز قاسم زاده
خوزستان ما این روزها بی تاب تشنگی بی امان شده است.فغان تشنگان به آسمان بلند شده است.حیوانات زبان بسته یکی یکی از بی آبی تلف می شوند.حکومتی که بر فراز بی مسئولیتی و بی تعهدی تکیه زده و لمیده این رنجوری را چه می داند و چه می فهمد که پرآب ترین استان را بادیه ای بی آب کرده است.
تو بر کنار فراتی چه دانی این معنی به راه بادیه دانند قدر آب زلال، مردمان تشنه و گرسنه و در گرمای بی امان طاقت فرسا به ستوه آمده، چاره را در خیابان دیده اند. دیگر صحبت از ایدئولوژی نیست.صحبت از تضییع حقوق عقیدتی و سیاسی و انتخاباتی نیست که حکومت ید طولایی در تضییع آن در سرشت ذاتی خود پرورانیده است.می گویند ما تشنه ایم با آب ما چه کرده اید؟پاسخ اما نه شرمناکی حکومت است نه مسئولیت پذیریش. یگان ویژه و نیروی سرکوبگر برای کشتن و متفرق کردن است.
استاندار بی مسئولیت و گمارده و به فرمان و وارث میراث سعید الصحاف ها، با وجود این همه ویدئوی اعتراضی منتشر شده،همه ی این اعتراضات را ساختگی می داند.جوانان مظلوم این استان مظلوم تر در هشت سال جنگ، دلیرانه در مقابل صدام بعثی مقاومت کردند و از تمامی خاک عرضی ایران دفاع کردند و اینک نه در مقابل دشمن خارجی که به خاطر مطالبه آب در گرمای سوزناک پاسخشان داغ و درفش و گلوله از حکومت خود است.
صحنه کربلا را آیا بیش از می توان در هنگامه ما بازسازی نمود؟ صحنه ای که کارگردانی و اجرای آن به تمامی توسط حکومتی دینی طراحی شده است.صاحب تنبیه الامه و تنزیه المله ام الرذایل استبداد را استبداد دینی و بدترین نوع استبداد می دانست.شاید هیچ تصویری جز تصویر گلوله مستقیم سمت معترضانی که می گویند ما فقط تشنه ایم، این سخن آن عالم روشن ضمیر را امروز چنین برای ما ملموس و عینی و دست یافتنی تر ننماید و دردا و دریغا همین ها که در اعتراض بی آبی و تشنگی مردم، به روی آنها گلوله می کشند، به زودی قرار است برای مظلومیت امام حسین و لب عطشانش، گریه سر دهند.چه کسی گمان می کرد در یک حکومت دینی این دو خط تاریخی و عینی روزی چنین عمیق بر هم منطبق گردند؟