سالها بود که بسیاری از مردم به امید کسب درآمدی بیشتر، موجودیهای خود را اعم از وجه نقد و یا وجهی که از فروش اموال منقول و غیر منقول خود کسب کرده بودند در بانکهای جدید جمهوری اسلامی که در آن ربا حرام بود، گذاشته بودند. این موسسات چه در قالب بانکها و چه صندوقها و یا شرکتها و سایر اشکال، به مردم چنین وانمود میکردند، که چندین درصد سود به آنان پرداخت خواهد شد و یا در میزان درآمد حاصله آن مشارکت خواهند داشت و یا سهمی از ساخت و سازها به آنان تعلق خواهد گرفت. تبلیغات در جراید و صدا و سیما با شدت و غظلت بسیاری صورت گرفت و مردم نیز که در این مدت حاکمیت نظام اسلامی از حرص و آز لبریز شده بودند، از سرناچاری اقدام به سرازیر ساختن وجوه و پس اندازها و برخی حتی از طریق فروش املاک و و سایل نقلیه، به انباشت پول در این موسسات مبادرت کردند.
پس از گذر چند سال (برخی کمتر از تعداد انگشتان یک دست) توان پرداخت سود را از دست دادند و برخی نیز با پولها ناپدید شدند و دیگر حوادث، در مجموع سر عدهای قابل توجه از مردم کشور بی کلاه ماند. مدتها به این در و آن در زدند، اما سودی حاصل نشد. عاقبت اقدام به تجمع در مقابل بانکها و موسسات نمودند، اما سخنی که پاسخ مناسبی برای مردم مال باخته باشد، نشنیدند. سرانجام دست به اتحاد و یکپارچگی زدند و شروع به تظاهرات کردند، که شاید مسئولان بالاتر گوش شنواتری داشته باشند و با شنیدن چنین اقداماتی مبادرت به حل و فصل مشکلات مردم نمایند. اما متاسفانه به جای شنیدن پیام مال باختگان و لااقل احساس همدردی و یا اعلام رسیدگی به مشکلاتشان، با آنها بدرفتاری شد و مردم این بار هم مال باخته که بودند، هرآن احتمال داده میشد به جان باخته هم تبدیل شوند.
عدم توجه به این دزدیها و اختلاسها، چنان شد که هرسال بر تعداد آنها در سطح کشور افزوده شد. مردم بسیاری، به خاطر امیال و قدرتمداری عدهای، به بیچارگی افتادند. اکنون پرسش این است؛ که این کشور مسئولی، حکومتی، نظامی و دولتی ندارد که مشکلات اساسی خانواده های مال باختگان را بررسی نماید و دست اندرکاران چنین معضلاتی را که به خوبی نزد حکومت و دولتیان شناخته شده اند تحت پیگرد قانونی قرار دهند؟ اصلا در کشور که بنا به شریعت آن ربا حرام است، چگونه اینان، سودهای بالای 30 تا 40 درصدی را به مردم وعده داده بودند؟ چگونه حرام خدا را حلال ساخته بودند؟ آیا شعارها و ندای دل آنان را کسی در این کشور نشنید؟ چرا رهبر نظام که معولا در تمامی امور کشور به بحث می پردازد، یکبار هم به این مال باختگان اشاره نکرد؟ و چرا قوه مجریه و قضائیه که در صورتی صلاح خود بدانند، مو را از ماست بیرون میکشند، هیچ اقدام مقتضی برای مال باختگان نکرده و نمیکنند؟ گویا در این کشور در سطح بالای نظام و دولت، هیچ گوش شنوایی وجود ندارد! و یا قضیه چیز دیگری است؟!!.