نگام ، بین الملل _ در ادامه گسترش جرایم خشونتبار در لندن، پایتخت بریتانیا، هفت نفر دیگر در حوادث چاقوکشی در نقاط مختلف این شهر مجروح شدند.
به گزارش بی بی سی فارسی ، در کمتر از صد روز گذشته، ۵۲ نفر در مناطق مختلف لندن کشته شدهاند که این مساله باعث نگرانی جدی درباره افزایش جرایم خشونتبار در این شهر شده است.
یک پسر ۱۳ ساله در منطقه “نیوهام” در شرق لندن و یک نوجوان دیگر در منطقه “ایلینگ” در غرب لندن بر اثر ضربات چاقو به شدت مجروح شدند.
دو نوجوان ۱۵ ساله و یک نوجوان ۱۶ ساله در منطقه مایلاند، در شمال شرق و یک نوجوان دیگر در پاپلار در شرق لندن با چاقو مجروح شدند.
یک مرد حدود ۴۰ ساله هم در محله هرن هیل در جنوب شرق لندن مجروح شده است.
در همین حال گروهی از ساکنان و نمایندگان گروههای مختلف جامعه در مقابل ایستگاه مرکزی محله “هکنی” در شرق لندن تجمع کردند و خواهان پایان این خشونتها شدند.
این تجمع پس از آن برگزار شد که صادق خان، شهردار لندن این مساله را رد کرد که جرم و جنایت در لندن از کنترل پلیس خارج شده است.
بیشتر ۵۲ نفری که طی سه ماه گذشته در لندن به قتل رسیدند به وسیله چاقو کشته شدند. از این میان هفت نفر هم با تفنگ به قتل رسیدند.
جز ۱۱ نفر که زیر بیست سال داشتند، بقیه کشتهشدگان در دهه چهلم زندگی بودند. بیشتر مقتولان مرد بودند.
آیا این میزان حملات با چاقو در لندن عادی است؟
تحلیل دانیل وان رایت، از واحد داده های بیبیسی انگلستان:
فاصله زمانی کوتاه میان چاقوکشیهای اخیر در لندن یکی از دلایلی است که باعث افزایش هشدارها شده است.
شش مورد از چاقوکشیهای عصر پنجشنبه در فاصله زمانی ۹۵ دقیقهای اتفاق افتاده است.
به گزارش پلیس لندن، هر روز در این شهر به طور متوسط بین ۸ تا ۱۵ حادثه درگیری با چاقو اتفاق میافتد.
در فاصله فوریه ۲۰۱۶ تا فوریه ۲۰۱۸، یعنی در طول دو سال، هر ماه بین ۲۴۳ تا ۴۷۶ مورد حمله با چاقو گزارش شده که باعث جراحت شده است.
آوریل سال گذشته حدود ۴۲۰ مورد چاقوکشی در لندن اتفاق افتاده، یعنی هر روز به طور متوسط ۱۴ مورد.
در تجمع اعتراضی در محله هکنی، تظاهرکنندگان ابتدا مقابل ایستگاه قطار تجمع کردند و پس از آن دستهای یکدیگر را گرفتند و به یاد کشتهشدگان در یک دایره ایستادند.
بعضی از فعالان اجتماعی هم درباره فعالیت گروهها و باندهای مختلف هشدار دادند و نسلی که ممکن است اسیر و شیفته این گروهها شوند.
یک فعال اجتماعی در تجمع هکنی میگوید: “ما تلاش میکنیم به این بچه ها بگویم که زندگی آنها در مسیر صحیحی قرار ندارد. میخواهیم به آنها بگوییم که این اسمش زندگی نیست.”