طبق اطلاعاتی که در دسترس هست کشور ما ایران از غنی ترین کشور هاست به دلیل داشتن منابع مختلفی مانند نفت، گاز، طلا، سنگ های قیمتی، زعفران،پسته،پنبه و…
اما مردم فقیری دارد
هزینه ای که برای صادرات این منابع به دست می آید بین مردم که تقسیم نمیشود هیچ…برای کشور هم خرج نمیشود به طوری که برای کمبود بودجه مجبور به فروش خزرمان،آب رودخانه هایمان و ماهی های خلیجمان میشویم و باز هم کمبود بودجه داریم
ما ثروتمند ترین کشور را داریم و فقیر ترین مردمیم!
ما برای عید نمیتوانیم لباس بخریم
دانش آموزان ما برای چاپ هر امتحان هزینه پرداخت میکنند
گوشت کم کم به افسانه تبدیل خواهد شد
ورزش کاران ما کمترین حقوق را دارند
هنرمندان ما اصلا در آمدی ندارند
به جایی رسیدیم که لیسانسه هایمان،
ورزش کاران حرفه ای،
نویسنده های قوی،
شاعران باذوق،
موزیسین های حساس،
همه و همه را میتوانیم در اپلیکیشن اسنپ، تپسی، دینگ و…
پیداکنیم
کارگر هایمان که اصلا زندگی نمیکنند با 800 تومان حقوق در سرزمینی که کرایه خانه ها بالای 500 تومان و گوشت کیلویی 100 تومان نان دانه ای 1000 تومان گوجه کیلویی 6000 تومان و تخم مرغ دانه ای 600تومان است به کجای زندگی میرسند؟این که زنده میمانند هم جای تعجب دارد
این سرزمین نفرین شده همان سرزمین عجایبیست که آلیس به آن پانهاد
آلیس کیکی خورد و بزرگ شد
اینجا عمامه ای به سر میکنند و بزرگ میشوند
آلیس معجونی خورد و کوچک شد
اینجا انساس باشی کوچک میشوی!
فیلم نامه همان فیلمنامست فقط جلوه های ویژه ی آن کمی تفاوت کرده
ما ثروتمندان فقیری هستیم که در اوج غمهایمان جوک میسازیم و میخندیم
با هر چیزی شوخی میکنیم و میخندیم
انقدر خندیده ایم و راضی بوده ایم که دنیا عادت کرد به ما ظلم کند…
بنا به آمار منتشر شده در مورد خط فقر خط فقر در ایران جهش 44 درصدی دارد
مرکز پژوهشهای مجلس ایران، خط فقر خانوار چهار نفره ساکن تهران را در پایان تابستان سال جاری خورشیدی حدود ۲ میلیون و ۷۳۰ هزار تومان برآورد کرد.
مطابق تازهترین بررسی مرکز پژوهشهای مجلس ایران، خط فقر خانوارهایی که در شهرستان تهران زندگی میکنند، در فاصله سالهای ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۷ بیش از ۳۱ درصد افزایش یافته است.
در حالی که هر خانوار چهارنفره ساکن شهرستان تهران در بهار سال جاری خورشیدی برای تامین نیازهای اساسی خود نیازمند هزینه کرد ماهانه ۲ میلیون و ۴۵۰ هزارتومان بودند، این رقم تنها به فاصله ۳ ماه به بیش از ۲ میلیون و ۷۲۸ هزارتومان بالغ شده است. این در شرایطی است که خط فقر در سال ۱۳۹۵ برای خانوارهای تهرانی حاضر در خوشه چهارم، ۲ میلیون و ۷۶ هزارتومان ارزیابی شده بود.
نتایج بررسی اخیر مرکز پژوهشهای مجلس ایران نشان میدهد که حداقل خط فقر برای خانوارهای حاضر در خوشه اول شهری، ماهانه یک میلیون و ۴۸۹ هزارتومان است. خانوارهایی که در این خوشه دستهبندی شدهاند، اکثرا ساکنان شهرهای استان سیستان و بلوچستان، بوشهر، هرمزگان، خراسان شمالی و سمنان هستند. خط فقر ماهانه ساکنان این مناطق نیز طی دو سال گذشته ۳۸۰ هزارتومان افزایش یافته است.
در همین حال، حداقل هزینه اساسی خانوارهای روستایی استان تهران به عنوان خوشه اول روستایی بیش از یک میلیون و ۵۷۸ هزارتومان برآورد شده که از خط فقر خوشه اول شهری بالاتر است.
حداقل خط فقر ارزیابی شده در این بررسی، برای روستاهای استان سیستان و بلوچستان و به میزان ماهانه ۷۸۱ هزارتومان به دست آمده است. این رقم در بهار گذشته ۶۷۶ هزارتومان بوده است.
بر این اساس، خط فقر خانوار روستایی حاضر در خوشه پنجم طی دو سال گذشته نزدیک به ۴۴ درصد افزایش یافته است.
این بررسی بر اساس روش «حداقل نیازهای اساسی تکراری» و با خوشهبندی چهارگانه خانوارهای شهری و پنجگانه خانوارهای روستایی بر پایه شباهت هزینه مسکن و خوراک(تامین ۲۱۰۰ کیلوکالری در روز) در سراسر ایران انجام شده است.