در آیه 5 و 6 سوره بقره آمده است : «إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ ءَ أَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ خَتَمَ اللَّهُ عَلىَ قُلُوبِهِمْ وَ عَلىَ سَمْعِهِمْ وَ عَلىَ أَبْصَرِهِمْ غِشَاوَةٌ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ»؛ كسانى كه كافر شدند، براى آنان تفاوت نمى كند كه آنان را (از عذاب الهى) بترسانى يا نترسانى ايمان نخواهند آورد. خدا بر دل ها و گوش هاى آنان مهر نهاده و بر چشم هايشان پرده اى افكنده شده و عذاب بزرگى در انتظار آنهاست.
شعار *نترسيد نترسید ما همه با هم هستيم* مزخرفترين شعار است. گفتن “نترسيد” خود نشان از ترس دارد يعني ترسي هست. بايد عوض شود به *بترسيد بترسيد ما همه با هم هستيم* و اين ترس را به هشدار تبديل كرد.
ما هیچ ترسی نباید به دل راه دهیم.منظور از ما خود من ، حسن مقیمی ، نویسنده این یادداشت هم شامل آن میشود.مایی که بعنوان یک اپوزوسیون از حق میگوییم.پس بهتر است از واژه ترسیدن نسبت به خود بر حذر باشیم.ترس ایجاد قدرت برای طرف مقابل میکند.یک بار بیاییم بجای سردادن شعار «نترسید، نترسید ، ما همه باهم هستیم» بگوییم«بترسید، بترسید، ما همه با هم هستیم».
از لحاظ روانشناسی وقتی واژه ترس را به طرف مقابل نسبت دهیم نه تنها ایجاد ضعف و سردرگمی را در آنها می افزاید بلکه در جمع خودی باعث یک نوع همدلی و اتحاد میشود.
امروز هم مردم به بیرون آمدند تا حق را طلب کنند و حقوق پایمال گشته خود را سروسامانی بخشند .فضای مجازی پر شد از تصاویر مردم .مردمی که تک تک ما آن را تشکیل میدهیم.بدون ترس و واهمه از سرکوب سرکوبگران حکومتی.وقتی جان به لب آید ، وقتی سفره خالی باشد ، وقتی شرمنده به خانه باز گردی مجبوری به خیابان بیایی تا حقت را باز پس گیری و چقدر خسته کننده و ناامید کننده شده است دیدن تصاویر سرکوبگران باتوم به دست ، که بر سر و صورت زنان و مردان سرزمینم هاشور میزنند.
شاید اکنون این ندای مرگ بر دیکتاتور که قطعا هر چند روز یکبار در گوش و مغز رهبر جمهوری اسلامی میپیچد نتیجه ی نطق ظالمانه و بدور از تفکر 88 او باشد .آن روز نداها را کشتید تا اکنون ندای لعنت بر خود شما گوشهایتان را بنوازد همانطور که قرآن کریم گفته است.