سازمان صداوسیمای ملی ایران را نمی توان متعلق به مردم دانست بلکه تنها یک بورد تبلیغاتی برای نمایان ساختن و رسیدن به اهداف حکومتی است.
بر اساس قانون اساسی ایران ، رئیس صداوسیما توسط رهبری نظام انتخاب می شود .
این سازمان که از سال 1357 با نام سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران نامیده می شد، آن زمان هم به شکل حکومتی اداره می شد .
طبق آخرین آماری که در رسانه ها موجود است ، تا سال 2009 تعدادکارمندان این سازمان 46000 نفر تخمین زده شده است.
سازمانی که در اصل باید برای مردم برنامه سازی کند و نیاز های اقشار مختلف را تامین سازد.سازمانی که بودجه ی آن از بیت المال تامین می شود و مجلس بودجه ای برای آن هر ساله در نظر می گیرد ، اما شاهد هستیم که با وجود هزینه هایی که برای پرسنل انجام می دهد ، اما به دلیل وجود سانسور و فیلترینگ شدیدی که بر آن حاکم است، تنها به شکل حکومتی و در جهتی خاص تولید برنامه می نماید.
همین سانسور های موجود باعث شده است مردم به سمت شبکه های ماهواره ای و مجازی روی بیآورند و عاقبت کار به جایی برسد که در همین انتخابات اخیر ، شعار ، ننگ ما،ننگ ما، صداوسیمای ما،را سر بدهند.
با وجودی که فعالیتهای این سازمان به مرزهای ایران محدود نمی شود و در کشورهای مختلف جهان دارای تشکیلات است و با توجه به بودجه های میلیاردی که دریافت می کند ، اما کماکان یکی از ضررده ترین نهاد های حکومتی می باشد.
تا زمانی که سبک و سیاق برنامه سازی و سانسور های موجود به همین شکل باشد، می توان این نوید را داد که سازمان صداوسیمای ملی ما بیش از پیش به سوی انزوا کشیده خواهد شد و تنها قشر خاصی از مردم را سمت خود نگاه خواهد داشت.
که البته این رویه شایسته یک صداوسیمای به اصطلاح ملی و مردمی نیست.
با در نظر گرفتن این مسئله که سالانه چندین شبکه معلوم الحال به آن اضافه می شود که جذابیتی برای بیننده ندارند و تنها باعث شده است کمیت را بر کیفیت ترجیح بدهند.
شاید باید به این نکته اشاره کرد که این ستون پوسیده ی صداسیما را در این چند سال برنامه های خندوانه و دور همی و نود با وجود تمام سنگ اندازی ها نگه داشته است و می توان این اطمینان را داد که اگر روند به همین منوال ادامه یابد ، دیر یا زود این ستون پوسیده فرو خواهد ریخت.
مگر زمانی که سانسورهای فکری ، شخصیتی و تولیدی در این سازمان حکومتی برداشته شود که البته بعید است.
جهت گیری این سازمان به شکلی نمایان و هویدا می باشد که حتی در این انتخابات اخیر هم نسبت به کاندیداهای گروه اصلاحات هم دست به سانسور می زد واین واقعا شرم آور است.
زیرا مردم همه چیز را می بینند و می دانند و این تصمیم گیری مردم است که برای تامین سرگرمی های رسانه ای خود و همچنین دیدن و شنیدن واقعیات، وقت خود را در صداوسیمای ملی ایران هدر کنند یا به سوی شبکه های ماهواره ای و دنیای مجازی روی بیآورند.