✍️ابراهیم ملکی
سال 1399 را درحالی آغازمی کنیم که ملت ما مواجه با بلیه نوظهور بنام کرونا بوده, بهارمان را به خزان تبدیل نموده وعزیزان این مرزوبوم چون برگ پائیزی به زمین می ریزند.
وکشور درغم ازدست دادن بهترین وفداکار ترین فرزندان مام میهن به عزا نشسته وروزی نمی گذرد که خبر ناگوار ازدست دادن این عزیزان را نشنویم.
آغاز سال 98 کشورما با حوادث تلخ سیل ویرانگر روبرو گشت وملت ایران رادر غم واندوه ومصیبت فروبرد، از سیل ویران گر تا حوادث آبان و پرواز 752 اکراینی که به کشته شدن 176 انسان بی گناه وبی دفاع انجامید.
ملت ایران درشوک آبان و پرواز 752بود و هنوز ازرنج ومحنت آنان رهایی نیافته بود که ویروس کرونا بسان دیگر کالاهای چینی نه تنهاکشور عزیز ما بلکه تمام جهان را تحت تاثیر خود قرار داد. کرونا داس مرگ بر گرفته و ودراین گیتی جولان می دهد وبی محابا درختهای تنومند نونهلان وگلهای این بوستان را به خاک می افکند. ازطرفی خشک مغزان و متحجران با رفتار های نابخردانه خود هیمه هایشان را برآتش انداخته وبرشعله ور شدن آن می افزایند که حتی آتش نشانان هم از آن مصون نمانده اند .
تنها راه موفقیت ملتها در مهار این ویروس بکارگیری آموزش ها وتوصیه های دست اندرکاران بهداشت ودرمان کشور وبهداشت جهانی است که با جان ودل به مبارزه با این بلیه برخواسته است که حفظ جان خود وزندگی دیگران وظیفه ملی ودینی وانسانی است آنچه باعث امید ونشاط است همبستگی وهمدلی وهمراهی تمام ملتها ودولتها برای جلوگیری ازنشر ودرمان این بلیه مشترک برای گذر ازبحران است.
ازخدای بزرگ رحمان ورحیم می خواهم که به کشته شدگان غفران وبه بیماران شفا وبه بازماندگان صبر وبه ملتها استقامت وبه دولتمردان صداقت وشهامت وبه تلاشگران این عرصه سلامت وعزت دنیا وآخرت عنایت فرماید یامحولالحولوالاحوالحولحالنا الیاحسنالحال .
ابراهیم ملکی
اول فروردین 99