یکی از معایب بزرگ ایرانی ها، این است که ظاهر و باطن آنها با یکدیگر فرق دارد، در حالی که، ظاهرا اظهار صمیمیت می کنند، در باطن دشمن انسانند. مثلا ظاهرا می گویند که من دوست صمیمی شما هستم ولی در همان حال اگر فوت کنید، کوچک ترین تاثری به آن ها دست نمی دهد.
یکی از جملاتی که خیلی بین ایرانی ها معمول است، این است که غالبا به جان یکدیگر قسم می خورند و می گویند به جان عزیز شما … به مرگ شما … و این طور نشان می دهند که وجود شما برای آن ها گرانبها ترین چیز هاست، حال آن که اگر به آن ها پشت کنید، شروع به بدگویی خواهند کرد و ده نوع عیب برای شما پیدا خواهند نمود و حتی مضایقه ندارند از این که در غیاب شما ناسزا بگویند.