ملت ما بیش از هر زمان دیگر نیازمند وحدت و همدلی و همگرایی بین تمامی اقشار مختلف جامعه است.جامعه ای که گرفتار ظلم و ستم و اجحاف،تبعیض و بی عدالتی گشته و از آن رنج می برد. دشمنان ملت تمام سعی و توان خود را بکار گرفته اند تا بین شخصیت های اپوزسیون اختلاف و تفرقه ایجاد کنند تا به اهداف شوم خود برسند. تاریخ به خوبی نشان داده است که آنچه ندای حق طلبانه ملت ایران را در انقلاب مشروطه به انحراف وا داشت و از مسیر اولیه خود خارج کرد اختلاف بود؛ که محمدعلی میرزا ، پادشاه مستبد قاجار درانقلاب مشروطه موفق به آن شد وتوانست بین مشروطه طلبان با ابداع والقاء واژه مشروعه خواهی بین اپوزسیون اختلاف ایجاد کند و آنها را به مشروطه طلب ومشروعه خواه تقسیم و هردو را مقابل یک دیگر قرار دهد واین اختلاف ، کشور را به جایی برد که نمی بایست می رفت. محمد علی میرزا تنها به ترفند مشروعه خواهی واختلاف افکنی میان اپوزسیون اکتفا نکرد و به استفاده از اراذل و اوباش و ترویج اباحه گری وانتساب آنان به مخالفین خود برای بدنام کردن مشروطه و جذب برخی از روحانیان ومردم عامی و استفاده از دزدان و راهزنان و زورگیرها و ایجاد رعب وحشت همت گمارد. باید توجه داشت که شرط رسیدن به آزادی و دموکراسی تحمل مخالفین فکری است.ملتی که نتواند مخالف فکری خود را تحمل کند وبرای آنان مرگ طلب کند هرگز به آزادی و دموکراسی دست نخواهد یافت. راه رسیدن به آزادی و دموکراسی گلوله ،دشنه وچماق نیست واین سلاح استبداد است وباید قبول کرد که دوران مشت ودرفش و چماق پایان یافته وحرف اول را منطق می زند و منطق برنده ترین سلاح است واستفاده از گلوله و دشنه و چماق راه بجایی نخواهد برد ودرنهایت به استبداد دیگری ختم خواهد شد وتنها ظلم و ستم و چپاول را جایگزین جنایات قبلی نمودن است.
ملتی که شعار مرگ سر می دهد هرگز به آزادی دست نخواهد یافت؛ برفرض که برمخالفین خود پیروز شود از چاله ای درآمده وبه چاهی درخواهد افتاد. پس بیایید شعار مرگ را زدوده و شعار حیات و زندگی بدهیم و خواهان مرگ هیچ کس نباشیم، حتی کسانی که به ما ستم و ظلم روا داشته اند و با هشیاری مانع از ترفندهای مستبدین برای بدنام نمودن آزادی خواهان شویم. یقینا ملتی که برای رفاه و آسایش خود گام برمی دارد و از تبعیض و گرانی رنج می برد منابع مالی کشور را تخریب نمی کند بلکه سعی درحفظ آن می نماید.به نظر من آنچه انقلاب مشروطه وانقلاب ۵۷ را به انحراف کشاند درانقلاب مشروطه با اتکاء به توده مردم گلوله را با گلوله پاسخ دادیم ودرانقلاب ۵۷ با اتکاء به توده مردم مشت را با درفش پاسخ دادیم که در واقع مشت هم همان درفش است ،با کاربرد کمتر، هنوز هم که هنوز است خشونت طلبان تهدید به مشت کوبیدن بر دهان مخالفین خود می کنند وآنچه موفقیت امروز ما را تضمین می کند اتکاء به ملت و استفاده از خرد و منطق،عقل بجای مشت وگلوله است.
والسلام
۱۷ دی ۹۶ / ابراهیم ملکی