این یاداشتم نه نفی امام حسین است و نه نفی لزوم زنده نگه داشتن حادثه عاشورا
چرا که حسین (ع)از نگاه من قهرمانی ست بی همتا
مردی است برای تمام اعصار و قرن هاپیام آزادگی و آزادمردی اش لازمه انسان امروزی است
کشتی نجات است و با او گمراهی وجود ندارد اگر درست درکش کنیم
اما ارادت ورزیدن به امام حسین به زرق و برق و شعار و خودزنی و خودآزاری نیاز ندارد
ارادت به حسین(ع) نیاز به دیگر آزاری هم نداردارادت به حسین دلی میخواهد کربلایی
باید چشمهایت را کمی باز کنی تا کربلا را در حوالی خود ببینی
مگر میشود دم از حسین و حسینی بودن زد ولی بی خیال دردهای مردم و جامعه شد؟
مگر میشود تا نیمه های شب بر سر و سینه کوبید به عشق حسین ولی چشم ها را بر گرسنگی کودک همسایه ات ببندی؟
مگر میشود عاشق سینه چاک حسین بود ولیاز درد سینه های خالی از شیر زنان شهرت از فرط گرسنگی و تشنگی و نداری شب ها خواب راحت به چشمت بیاید؟
مگر میشود با خیال عشق به حسین با هزینه های چند ملیونی خود را به کربلا برسانی برای عرض ارادت اما پاهای بدون کفش کودکان کار را نبینی؟
مگر میشود از حسین دم بزنی اما در مقابل ظلم و ستمی که بر مردمت میرود سکوت کنی؟
حسینی بودن دلی میخواهد حسین وار
آزادگی میخواهد و آزاد مردی
حسینی بودن بصیرتی میخواهد تا کربلا را در کنارت ببینی و به داد مردم کشورت برسی
سعی ات قبول اما بیا واقعا حسین را در دلت و با عمل ات زیارت کن