نگام ؛ حسن مقیمی _ نتایج یک نظرسنجی در ایران که با توجه به اعتراضات سراسری دی ماه انجام شدهاست، نشان میدهد، «۷۴ و هشت دهم درصد» از شرایط کشور ناراضی هستند و «۳۱ درصد» نیز باور به اصلاح امور در جمهوری اسلامی خود را از دست دادهاند و اصلاح را تنها از طریق تغییرات اساسی امکانپذیر میدانند».آیتالله خامنهای در سخنان خود بارها مشکلات کشور و ناتوانی از حل این مشکلات را به “دشمن” نسبت داده و خواستار هشیاری در برابر “دشمن” شده است.رهبر جمهوری اسلامی در فتوای دیگری با تکرار این نظر که “ولایت فقیه شعبهای از ولایت ائمه اطهار است که همان ولایت رسول الله میباشد” گفته است که “در مسایل مربوط به اداره کشور اسلامی و اموری که به عموم مسلمین ارتباط دارد، نظر ولی امر مسلمین باید اطاعت شود اما در مسایل فردی محض، هر مکلفی باید از مرجع تقلید خودش پیروی کند.”
پیرامون همین موضوع همکلام شدیم با آقای نادر آموزگار ، نویسنده ، مترجم و روزنامه نگار که در ادامه می خوانید :
نگام : چندی پیش آیت الله خامنه ای یک سخنرانی در جمع بسیجیان در ورزشگاه آزادی انجام داد.علت انتخاب چنین مکانی را چگونه ارزیابی می کنید ؟
رهبر ایران اکنون با چالش های مشروعیتی کم سابقه و بلکه بی سابقه ای ، هم برای شخص خودش و هم برای نظام جمهوری اسلامی روبروست.
این چالش ها در زمینه سیاست های پر هزینه و ماجراجویانه منطقه ای، نیاز به مقابله با آگاهی روز افزون ملت به یاری شبکه های اجتماعی و ماهواره ای ، اقتصاد به شدت در حال سقوط کشور، و تهدیدات روز افزون به سرکردگی ترامپ و آتش بیاری منطقه ای اسرائیل و عربستان دست در دست یکدیگر هم کشور، هم نظام و هم رهبری ایشان را در معرض مخاطرات بی سابقه قرار داده است.
انتخاب استادیوم ۱۰۰ هزار نفری آزادی حرکتی بود جهت نشان دادن محبوبیت نداشته مردمی رهبری که طی قریب به ۳۰ سال هدایت کشور ، مقام خود را از یک رهبر ملی و مردمی به رهبر یک جناح خاص انحصار طلب و جنگ طلب تنزل داده است.
نگام : آیا این نوع سخنرانی ها باعث گسست بیش از پیش جامعه نمی شود؟ با توجه به اینکه از واژه ی حضور پرشور بسیجیان استفاده شد؛
جامعه ما متاسفانه در اثر ۳۰ سال رهبری جناحی آقای خامنه ای به شدت مولتی پولاریزه، یا چند قطبی شده است.
این گونه سخنرانی ها گرچه به خاطر اظهارات تند ایشان، که ناشی از روحیه ی ستیزنده و دشمن تراش ایشان است موجب بالاتر رفتن سطح تنش کشور با منطقه و دنیا می شود، اما در جامعه ما که قبلا در نتیجه رهبری وحدت شکن ایشان دچار همه گسست های ممکن شده است تاثیر چندانی ندارد.
نگام : بسیاری از تحلیلگر ان بر این باورند که سپاه و در راس آن آیت الله خامنه ای بدنبال این است که خود را کماکان چهره ی محبوب رهبر شیعیان جهان نشان دهد و عامل تمامی معضلات و مشکلات اجتماعی و اقتصادی و سیاسی را به بیرون از مرزها نسبت دهد؛ نظر شما در این باره چیست؟
محبوبیت رهبر و به تبع آن سپاه و دیگر نهاد های زیرمجموعه رهبری، به ویژه بسیج، چه در داخل، چه میان شیعیان جهان که روزی واقعا وجود داشت، و چه در سطح جهان، امروز دیگر توهمی بیش نیست.
البته سپاه و رهبر در داخل و چه در بخش هایی از عراق و سوریه و لبنان که از حاتم بخشی های ایشان، که طبعا از جیب ملت فقیر ایران و هر ریالش از زنای با محارم حرام تر است، نوعی محبوبیت نامشروع دارد که مادام که این بذل و بخشش تداوم داشته باشد برقرار خواهد بود.
نگام : آیا از دید شما درآینده نزدیک می توان ایرانی متحد را به چشم دید که در آن تعلق به خاک و پرچم دو امر مجزا نباشد؟
اتحاد ملی و البته حفظ تمامیت ارزی طبعا آرزوی قلبی هر انسان وطن دوست و شریف است، و پرچم ملی ما نماد چنین وحدتی است.
اما دست یابی به چنین وحدتی به خاطر رهبریِ بشدت جناحی آقای خامنه ای و دست نشاندگان تام الاختیار وی در قوه قضائیه، صدا و سیما، سپاه و دیگر نهاد های جیره خوار رهبریِ رانتی وی ، محال است.
از این بالاتر، حتی اگر همین امروز یا فردا شر این مزاحمین وحدت ملی از سر این ملت به یاری خدا و همت ملت کوتاه بشود هم ، باز راه بسیار درازی تا حصول وحدت ملی باقی است.
علت این امر به جز چند پاره شدن ملت تحت رهبری ضد وحدت رهبر فقدان احزاب سیاسی مردمی با پایگاه قوی و حضور مدعیان محبوبیت ملی از قبیل سلطنت طلب ها و مجاهدین و دیگر گروه های اپوزیسیون وابسته به قدرت های خارجی است که همه عناصر مزاحم وحدت ملی و آزادی ملت از یوغ استعمار و استبدادند.
نگام : سخن پایانی ؟
رهبری جناحی آقای خامنه ای که قبلا به آن اشاره کردم طی سال های دراز موجب شده علاوه بر همه پست های مهم مملکتی، سهم سلطان و پاچه خواران وی از کلیه منابع ثروت ملی قبل از تقسیم مقدار اندک باقی مانده برای بخش اعظم ملت که در جناح رهبر نیستند اختصاص یابد.
به این ترتیب بهترین امکانات تحصیل و درمان در داخل و خارج از کشور، تفریحاتی از جمله سفر و استفاده از مواهب خدادادی و مصنوعی دست بشر ، عمدتا از حیطه تمتع ملت خارج و ویژه بهره وری رهبر و عزیزان بی جهت وی است.