نگام ، حقو حقوق بشر _ گروهی ۱۲۰ نفره از چهرههای دانشگاهی و فعالان حقوق بشر ایرانی از ایران خواستند تا شیوانگ محقق دانشگاهی را که در تهران و توسط وزارت اطلاعات در تابستان ۲۰۱۶ بازداشت و به ۱۰ سال زندان به جرم جاسوسی محکوم شده بود را آزاد کند. امضاکنندههای این نامه افراد معتبر دانشگاهی، شیرین عبادی دریافت کننده جایزه صلح نوبل را شامل میشوند که از کارگروه بازداشتهای خودسرانه سازمان ملل که اخیرا اعلام کردند بازداشت او دارای هیچ پایه و اساس حقوقی نیست، تا شیوانگ محقق داشنگاهی را آزاد کند.
متن این نامه به شرح زیر است:
گروه ویژه سازمان ملل متحد سیاست اخاذی ایران را افشا می کند
به گزارش سحبا نیوز ، اعضای محترم گروه کاری سازمان ملل در باره بازداشت های خودسرانه
ما، امضا کنندگان زیر، گروهی از دانشگاهیان ایرانی وفعالان حقوق بشر ساکن در خارج از کشور، از بیانیه « گروه کاری سازمان ملل متحد در باره بازداشت های خودسرانه» در مورد آقای شی وانگ (Xiywang) در ایران سپاسگزاری می کنیم. گروه کاری سازمان ملل در باره این مورد به این نتیجه رسیده است که “هیچ پایه قانونی برای دستگیری و بازداشت ایشان وجود ندارد.»
روزنامه نیویورک تایمزهم در باره جزئیات این دستگیری گزارش داده است.
ما هم با گروه کاری سازمان ملل متحد هم صدا می شویم وخواهان آزادی فوری آقای وانگ هستیم. واقعیت این است که آقای وانگ یک گروگان است وهدف حکومت مذهبی ایران این است که او را با مأموران نظام اسلامی که درایالات متحده آمریکا مجرم شناخته شده ومحکوم شده اند مبادله کند و یا او را درازای دریافت پول آزاد نماید. این دقیقا همان کاری است که حکومت ایران در گذشته هنگامی که سه شهروند آمریکایی – جاشوا فتول، سارا شورد و شین باوئر را در منطقه مرزی ایران و عراق در سال ۲۰۰۹ دستگیر کرد، انجام داد.
سارا شورد بعد از ۱۴ ماه زندانی بودن با ژست ” دلایل بشر دوستانه” آزاد شد. فتال و باوئر را با ادعای “ورود غیرقانونی” و “جاسوسی” به ۸ سال زندان محکوم کردند. اما دو سال پس از دستگیری هرکدام از آنها دربرابر پرداخت ۴۶۵/۰۰۰ دلار که با میانجیگری سلطان عمان توافق شده بود، آزاد شدند.
همان نوع مبادله در سال ۲۰۱۶ هنگامی صورت گرفت که چهار گروگان، شهروند دوتابعیتی ، از جمله جیسون رضائیان، خبرنگار واشنگتن پست، در ازای دریافت پول نقد آزاد شدند.
قوه قضاییه ایران یک ابزار حکومت فقاهتی است. این نهاد هیچ فرایند قانونی را رعایت نمی کند و هیچگونه محدودیتی را در بدرفتاری با قربانیان خود به رسمیت نمی شناسد. همانطور که خانم هوآ دو، همسر آقای وانگ، می نویسد: “شوهرش به شدت مورد رفتارهای ظالمانه قرار گرفته است. از زمان ربوده شدن به حبس انفرادی برده شده، تحت بازجویی های مکرر، رفتارهای تحقیر آمیز، شرایط زندگی سخت، اقدامات غیرقانونی محاکمه وفشارها و آزارهای عاطفی شدید” قرار گرفته است. این همان شیوه رفتارهایی است که جمهوری اسلامی با پژوهشگران مخالف، وکلای حقوق بشر، روشنفکران و مروجین جامعه مدنی بکار میگیرد. سازمان عفوبین الملل، سازمان دیده بان حقوق بشر، فدراسیون بین المللی حقوق بشر، کانون مدافعان حقوق بشر، و مرکز حقوق بشر در ایران طی چهار دهه گذشته نقض فاجعه بار حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران را تایید کرده اند.
ما از «گروه کاری سازمان ملل متحد در مورد بازداشت های خودسرانه» خواستاریم تا وضعیت بد زندانیان سیاسی دیگر را هم در ایران بررسی کند. برای نمونه نرگس محمدی بدون هیچ مبنای موجه و تنها به دلیل فعالیت های مسالمت آمیز و مدنی در دفاع از حقوق زنان و زندانیان و مخالفت با احکام اعدام، به ۱۶ سال زندان محکوم شده است و به رغم بیماری، حتی از حق مرخصی قانونی خود نیز محروم است. عبدالفتاح سلطانی، نسرین ستوده، و شمار دیگری از وکلای ایران تنها به دلیل دفاع از موکلین خود که به «جرم» فعالیت های مسالمت آمیز حق خواهانه، از جمله نافرمانی مدنی نظیر اعتراض به حجاب اجباری، دستگیر شده بودند، حتا دوستان و همسرانشان نیز همچون دکترفرهاد میثمی و رضا خندان برای فشار به خانواده های شان به زندان های طویل المدت کشانده شده اند.
ما ازگروه کار سازمان ملل در باره بازداشت های خودسرانه و از همه نهادهای حقوق بشری و جامعه بین المللی می خواهیم موج جدید دستگیری ها، اعدام ها و نقض حقوق بشر کنشگران حقوق زنان، دانشجویان، روزنامه نگاران، کارگران، و اقلیت های قومی و مذهبی ( ازجمله دراویش) و فعالین حفظ محیط زیست در ایران را بررسی کنند