سهراب سهیلی
ارزش پول ملی یک کشور بسته به نوع تراکنش های داخلی و بین المللی کاهش و یا افزایش پیدا می کند.
ارزش ریال ایران در چند ماه اخیر هم به علت نداشتن پشتوانه تولیدی
و هم اختلاس ها و دست بردن های بی حساب به بازار ارز
و هم مضافا تحریم و تهدید ایران توسط کشورهای خارجی
با افتی ناگهانی و زیاد مواجه شد.
کشوری که صادرات منظم به کشورهای مهم نداشته باشد
نمی تواند ارزش پول خود را بالا ببرد.
ایران یا به علت فقر منابع آبی و یا به علت استفاده بی رویه از سموم و کود های شیمیایی
که نتیجه آن عدم استقبال بازار های جهانی از محصولات کشاورزی ایران است
و یا بسته بودن مرزها به علت تحریم ن
توانسته است رشد اقتصادی منظمی داشته باشد.
نفت و گاز ایران اصلی ترین منابع طبیعی مورد نیاز جهان هستند
که این دو منبع نیز به علت تحریم و یا ترس از تحریم ، مشتری همیشگی خود را ندارد.
در چنین وضعیتی که نمی شود ارز وارد کشور کرد
چطور انتظار داریم پول ملی را تقویت کنیم؟
آخر کدام عقل می پذیرد کشوری که نمی تواند صادرات گسترده داشته باشد، دارای پول ملی قوی شود؟
برای واردات گسترده نیز باید ارز معتبر چون دلار و یورو داشته باشند
تا بتوانند از جهش قیمت اجناس داخلی جلوگیری کنند
قیمت اجناس در ایران افزایش حداقل ۲۰ درصدی داشته است
قدرت خرید مردم بسیار کم شده است
واردات و صادرات نیز نسبت به گذشته کاهش داشته است
چطور می شود در چنین شرایطی قیمت ارز را کاهش داد؟
کاهش قیمت ارز در این روزها دو علت و یا منشا دارد
این دو منشا هم به حصر عقلیست،
یا دولت ارز فراوان دارد
که با تخصیص ارز به بخش های متفاوت قادر است از افزایش قیمت ارز جلوگیری کند
و یا این که ارز دستوری در دستور سران حاکمیت است
علت اول با توجه به وضعیت مشروحه در فوق نمی تواند وجهی داشته باشد
می ماند علت دوم که واقعیت دارد.
با قیمت گذاری تحکمی و اجباری نمی شود برای همیشه عمر کرد!
حاکمیت باید فکر چاره ای دیگر باشد!
نگام ، ناگفته های ایران ما