✍️ حمید مظاهری راد
منافع ملی موقعی به شدت آسیب دید که بغض فروخفته ی دانشجویان، منتقدان و معترضان در جایی غیر از صدا و سیمایی که هشتاد میلیون ایرانی در آن سهم دارند ترکیده شد!!!
با تحریم، تخریب و اغواگری بیگانگان منافع ملی آسیب می بیند اما نه به اندازه ی زمانی که:
- منابع طبیعی و خدادادی را بدون آن که ارزشی بر آن بیفزائیم برای تامین بدون زحمت بودجه ی اداره ی کشور و حکمرانی آسان به فروش می رسانیم.
-استانداری ها، فرمانداری، ادارات کل و شهرداری ها را پر از انسان های می کنیم که هیچگونه مزیت و برتری بر دیگران جز چسباندن پوستر انتخاباتی در انتخابات مختلف کشور را ندارند. - نمایندگان پارلمان کشور برآیند نیروهای فکری کشور نبوده و اصحاب قدرت و ثروت در انتخاب آن ها نقش بازی کرده و از تشخیص و تصویب منافع ملی و اولویت آن بر منافع حزبی و فردی باز می مانند.
- کرسی تدریس و استادی دانشگاه ها را در اختیار کسانی قرار می دهیم که کمترین آشنایی با علوم کلاسیک و دانش روز دنیا نداشته و در مقابل رتبه ها و دانش آموختگان توانمند و خبره ی بهترین مراکز علمی کشور، یا از کشور مهاجرت می کنند و یا در داخل کشور از آن ها در فضاهای غیر تخصصی بیگاری کشیده می شود.
- متمولان و ثروتمندان که با رانت و امتیاز خواهی به ثروت های نجومی رسیده اند با حیل مختلف از پرداخت مالیات طفره می روند و کارمندان و طبقه ی متوسط کشور که روز به روز فقیرتر می شوند، با پرداخت بموقع مالیات سهم آن ها را هم تا اندازه ای جبران می کنند.
- از جوانان غافل می شویم و مردم کشور را به دستجات مختلف تفکیک نموده و از موهبت خرده فرهنگ ها و قومیت ها نه تنها بهره ای نمی بریم که آن ها را نادیده می گیریم.
-جایگاهی برای تفکر انتقادی قائل نمی شویم و دلسوزان و منتقدان اجتماعی و نعمت مشاورت با آن ها را در اداره، قانون گذاری و سیاست هیچ می انگاریم و تهدیدشان می دانیم. - از توانمندی بانوان در مدیریت، قضاوت و امورات اجرایی بهره ای نمی بریم و عملا از حضور و وجود بیش از 50 درصد از انرژی، پتانسیل و توان بالقوه آنان چشم پوشی می نمائیم.
-عده ای دنباله رو را می پروانیم که در فضای مجازی و واقعی با نشر و فوروارد نمودن، وقت گرانبهای مردم و شیفتگان دانش را با فرصت سوزی و راه انداختن دعواهای حیدری نعمتی( فاصله انداختن میان مردم) گرفته و مانع از تولید فکر در سطوح عالی گردند و حتی عده ای با دفاع بد از ارزش ها موجب سرخوردگی معتقدان واقعی و قشر عظیمی از دانش آموختگان و جوانان شوند.
آیا به راستی تحریم و تکفیر به اندازه ی مطالبی که بیان گردید و البته بسیاری مسائل دیگر اثر می گذارد؟