- راه سبز امید
هنگ کنگ بطور تاریخی جزوی از خاک چین است که به اجاره ۹۹ ساله دولت انگلستان در امده بود و پس از پایان این دوران و خروج استعمار انگلیس بر طبق توافق با دولت چین در سال ۱۹۹۷ بصورت مستقل اداره می شود.
مردم هنگ کنگ عمدتا چینی تبار هستند و زبانشان چینی و انگلیسی است. مطابق قانون اساسی هنگ کنگ رییس جمهور چین رییس جمهور هنگ کنگ هم هست و فرماندار هنگ کنگ منصوب دولت چین است. پارلمان هنگ کنگ تعدادی نماینده منتخب و تعدادی هم نماینده منتصب دولت چین دارد. چینیها می خواهند رفته رفته انجا را تحت سلطه کامل خود در آورند و سیاستهای خود را به حاکم انجا دیکته کنند ولی مردم هنگ کنگ زیر بار سلطه و دخالت چین در امور داخلی خود نمی روند و به هر قیمت در برابر ان ایستاده اند و می خواهند آزاد و مستقل باشند.
آنها در دهان اژدهای سرخ قرار دارند ولی بر اثر مقاومت و ایستادگی شان چینیها قدرت و جرات بلع و فرو بردن یکباره آنرا ندارند. و دست بسته و محطاط و با سیاست و بصورت خزنده حرکت می کنند.
اما ایران چه؟
ایران با یک سابقه تمدنی و تاریخی ۲۵۰۰ ساله هزاران کیلومتر آنطرفتر از مرزهای چین قرار دارد و مردمش هیچ صنمی با چین ندارند الا اینکه پیامبر اسلام ۱۴۰۰ سال پیش به امتش گفته علم را بجویید اگرچه در چین باشد.
اما بجای آنکه مطابق توصیه پیامبر اسلام ما به چین برویم برای علم اموزی امروز چینیها به پای خود و به دعوت نظام مضمحل جمهوری اسلامی به کشور ما آمده اند و بساط خودشان را اینجا پهن کرده اند اما نه برای علم اموزی به ایرانیان بلکه برای اشغال تدریجی کشور ما و سرقت منابع ثروت خدادای ما و تبدیل کشور ما به بازار بزرگ مصرف کالاهای بنجل چینی و نابودی تولید ملی.
انها دامهای صیادی خو را در سراسر ساحل جنوب کشور ما پهن کرده اند برای غارت منابع ابزیان دریای عمان و خلیج فارس به قیمت بیکاری و فقر صیادان ایرانی و گرسنگی و محرومیت مردم ایران از پروتئین دریایی و دهان باز کرده اند برای غارت منابع گرانبهای انرژی فسیلی ایران تحت پوشش سرمایه گذاری در صنایع نفت و گاز آن.
تعامل با خارجیها و جذب سرمایه خارجی و ورود فناوری های پیشرفته برای پیشرفت و ابادانی کشور ما امری کاملا لازم و ضروری است اما در شرایط برابر و از موضع قدرت و عزت و حکمت و با حفظ استقلال و آزادی و جذب فناوری و ارتقای دانش و تخصص و تجربه بومی.
اما روابط ما و چین در شرایط کنونی از چنین مشخصاتی برخوردار نیست. انها با استفاده از شرایط تحریم و در شرایط انحصاری و بدون رقابت و بدون برگزاری مناقصه به دعوت نظام به کشور ما آمده اند. نظام برای حفظ خودش دارد به چینیها باج می دهد تا از طریق انها بتواند تحریمها را دور بزند. انها به اینجا نیامده اند تا به ما علم و فناوری بیاموزند بلکه آمده اند تا کشور ما را غارت و چپاول و اشغال کنند. انها با نیروهای نظامی شان آمده اند تا هر گونه مقاومت مردمی در برابر حضور اشغالگرانه خود را سرکوب کنند.
اما ما چه می کنیم؟ ایکاش ما ایرانیها یک صدم مردم هنگ کنگ غیرت و حس وطن دوستی و ازادیخواهی و استقلال طلبی و عزتمندی و تعالی خواهی داشتیم.
اما هیهات منا العزة.
ماخود را در برابر اعمال نفوذ فزاینده چینیها در امور کشورمان واداده و دستهای خود را بعلامت تسلیم بالا برده ايم. نظام و رهبر ایران به بهانه ایستادگی در برابر تحریمهای امریکا و دور زدن تحریمها امروز کشور ما را به تیول و مستعمره چین و روسیه تبدیل کرده اند و مردم ما با بی تفاوتی و سکوت خودشان این خفت و ذلت را با آغوش باز پذیرفته اند. ایران امروز در معرض خطر و در استانه ورود به جنگ خارجی است و اگر این جنگ آغاز شود، ایران میان امریکا و اعراب و اسراییل و روسیه و چین تقسیم خواهد شد و این روند فروماشی از هم اکنون با ورود چین و روسیه به ایران آغاز شده است.