✍️فرهاد قنبری
۱- نگاهی به چند انتخابات گذشته نشان می دهد که همیشه انتخابات ریاست جمهوری [که به فاصله پانزده شانزده ماه پس از انتخابات مجلس برگزار می شود] میزان مشارکت مردم چیزی حدود ۷ تا ۱۰ درصد بیشتر از انتخابات مجلس بوده است. با تکرار این روند می توان پیش بینی کرد که در بدبینانه ترین حالت هم انتخابات ریاست جمهوری خردادماه سال آینده مشارکتی حدود پنجاه درصد خواهد بود.
۲- روند کلی حاکم بر جامعه و کاندیداهای مطروحه نشان می دهد که انتخابات سال آینده، انتخاباتی شبیه سال ۸۴ خواهد بود و به نظر نمی رسد هیچ کاندیدایی بتواند حائز اکثریت آراء در دور اول انتخابات باشد و به احتمال زیاد انتخابات دومرحله ای خواهد بود. انتخاباتی که دور دوم کمی فضا پرشورتر و دوقطبی تر شده و فردی با کمتر از بیست میلیون رای (هفده، هجده میلیون رای) به عنوان رئیس جمهور آتی ایران انتخاب خواهد شد.
۳- نکته دیگر که در انتخابات آینده محتمل به نظر می رسد تایید صلاحیت کاندیداهای با تعداد بالا (بیش از هشت کاندیدا) خواهد بود. به نظر می رسد شورای نگهبان در این دوره برای به حد مقبول رساندن میزان مشارکت تلاش نماید که کاندیداهایی نسبتا موجه با تنوع قومی مختلف را تایید صلاحیت نماید تا هر کدام بتوانند میزانی از آراء مناطق بومی خود را پای صندوق های رای بیاورند. بر این اساس احتمال زیاد این دوره شاهد حضور کاندیداهای آذربایجانی و لر و کرد و شمالی و خراسانی در کنار چهره های همیشه حاضر انتخاباتها خواهیم بود.
۴- برآوردهای انتخابات ریاست جمهوری قبلی نشانگر آن است که بین ده تا پانزده تا میلیون نفر حامی همیشگی جبهه اصلاحات و در حدود پنج تا هشت میلیون حامی ثابت برای جناح محافظه کار وجود دارد.
به فرض اگر کل آراء ثابت جبهه اصلاحات تصمیم به عدم مشارکت گرفته و در انتخابات حضور پیدا نکنند، جناح مقابل موفق خواهد شد با استفاده از نارضایتی عمومی از عملکرد روحانی، توده های روستایی و کمتر آگاه و کمتر پیگیر مسائل [اما ناراضی از وضع موجود که همه چیز را از چشم روحانی می بینند] را به سمت کاندیدای خود [که احتمالا چهره ای شبیه احمدی نژاد سال ۸۴ خواهد بود] هدایت کرده و به راحتی پیروز انتخابات شوند.
۵- با توجه به نکات مطرح شده می توان گفت که مشارکت یا عدم مشارکت طبقه متوسط شهری تاثیر چندانی در پیروزی یا شکست کلی انتخابات نخواهد داشت و این نظر اپوزسیون که تحریم انتخابات باعث بحران مشارکت برای سیستم خواهد شد، از واقعیت به دور است و در صورت عدم مشارکت طبقه متوسط شهری هم (بین بیست تا بیست و پنج درصد آراء) چیزی حدود سی میلیون نفر (پنجاه درصد واجدین شرایط) در انتخابات مشارکت خواهند کرد، که رقمی قابل قبول به نظر می رسد.