سهراب سهیلی
اسماعیل بخشی زندانی سیاسی که به علت اعتراض به حق خود
بر عدم پرداخت ۶ ماه حقوق در کارخانه نیشکر هفت تپه، بازداشت شد.
او پس از چند هفته با فشار رسانه های اجتماعی و افکار عمومی از زندان آزاد شد.
اما به محض آزاد شدن، در نامه ای به وزیر اطلاعات،
از شکنجه های روانی و جسمی گفت که ماموران وزارت اطلاعات به او داشتند.
او برای رسیدگی به وضعیت خود و دیگر زندانیان و رفتار خشن و غیر انسانی ماموران اطلاعات
درخواست مناظره با وزیر اطلاعات را داشت.
به علت واکنش رسانه ای این نامه،
کمیسیون امنیت مجلس با حضور وزیر اطلاعات تشکیل جلسه داد.
اما نتیجه آن رسیدگی این بود:
طبق توضیحات وزیر اطلاعات، به هیچ وجه اسماعیل بخشی کارگر کارخانه نیشکر هفت تپه شکنجه نشده است.
اما این یک انکاری آشکار است. اگر اسماعیل بخشی دروغ می گوید، باید ثابت کنید که دروغ می گوید.
فراموش نکنیم که اسماعیل بخشی یک زندانی در بین هزاران زندانی دیگر است.
اگر اسماعیل بخشی شکنجه نشده است پس هیچ زندانی سیاسی دیگری در زندان جمهوری اسلامی هم شکنجه نشده است.
اما آیا واقعا چنین است؟ آیا در ایران، حقوق بشر و حقوق زندانیان به طور تمام و کمال رعایت می شود؟
نگام، ناگفته های ایران ما