پایگاه خبری / تحلیلی نگام – ✍?پروین فهیمی
دوازده سال از هجران سهراب عزیز نازنینم میگذرد، این روزها چنان دلم گرفته که باید سر بر بیابان گذارم و فریاد برآرم، خدایا چرا رنج ما سوخته دلان پایان نمی پذیرد؟…چرا ذره ای عدالت در کشورمان برقرار نمیشود؟
روز ۲۲ تیرماه ۸۸ سهراب نازنینم را به خاک سپردیم. همان روز سرمزارش فریاد زدم، مردم آن دیوصفتان به من دروغ گفتند که سهراب در زندان است، او را کشتند و ۲۶ روز مرا سرگردان کردند. آنها میکشند و کاسه کاسه خون جوانانمان را سرمیکشند، آنها از کشتن ودروغ گفتن هیچ ابایی ندارند…
آن روزهای وحشتناک از خاطرم هرگز پاک نخواهد شد و دائم به یاد می آورم که با عزیز ما چه کردند و چه برسرمان آوردند و هر روز این داغ تازه تر میشود….ننگ بر اهریمنان که خون جوانان ما از چنگشان میچکد….
هر روز دردمان بیشتر شده و غصه هایمان رنگی دیگر گرفته، وقتی درد هموطنانم را می بینم با خود می گویم که درد آنان سخت تر و کشنده تر از درد من است و درد خود را از یاد میبرم، دردی که امروز دوازده ساله شد و هرگز فراموش نگشته و نخواهد شد….
درد مادر سعید زینالی که ۲۲ سال است به هر دری میزند برای پیدا کردن فرزندش و هیچکس پاسخگو نیست…درد مادران و خانواده هایی که درطی این چهل و دو سال از داغ عزیزانشان توان و امید به عدالت را از دست داده اند و همگی نمیدانیم به کجا باید پناه ببریم؟…و هیچکس پاسخگو نیست….هیچکس…
دوسال است که بیماری کرونا جان هزاران هموطن را گرفته و میگیرد و خانواده ها را داغدار عزیزانشان میکند و در حال حاضر در سیستان و بلوچستان فاجعه مرگ و میر و بی آبی چنان وحشتناک است که دل انسان بدرد می آید و دریغ از رسیدگی و واکسیناسیون همگانی توسط مسئولین کشور که نمیدانم به چه دلیل این قدر اهمال میکنند، حتما جان خودشان در امنیت و جان ملت هم مهم نیست.
کشور ما نسبت به کشورهای دیگر در انجام واکسیناسیون عمومی بسیار عقب افتاده است و همچنان جان مردم بیشتر در خطر می باشد.
خبرها نشان از وضعیتی خطرناک تر برای مردم بخصوص محرومین جامعه را دارد…چرا هیچ یک از مسئولین پاسخگو نیستند؟
بعد از انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰، اقتدارگریان بدنبال اهداف خود و برای بدست گرفتن قدرت به هر وسیله ای متوسل شده و میشوند. جان مردم برایشان هیچگونه ارزشی ندارد و برای سلامتی و بهبودی این وضعیت هیچ تلاشی نمیکنند.
مساله واکسن، برجام، تحریم و وضعیت اقتصادی کشور برایشان معنی ندارد و فعلا فقط بدنبال تسخیر مقام و ریاست بر مراکز قدرت و اداره های دولتی و سرانجام نیروهای خودیشان را بر سرکار گذاشتن هستند و تا می توانند به نوچه پروری مشغول می باشند.
جان مردم هم که از بین برود برایشان مهم نیست….
نزدیک به دوسال است که خانواده های داغدار ۹۸ بدنبال دادخواهی خون فرزندانشان هستند که برای اعتراض به معیشت زندگیشان به خیابان آمدند و کشته، سرکوب و زندانی شدند… تا به حال دستشان به هیچ جا نرسیده، مثل ما خانواده های داغدار و آسیب دیده های ۸۸ که پرونده هایمان بعد از دوازده سال هنوز به نتیجه ای نرسیده و هیچکس پاسخگوی این جنایتها نبوده و هیچ دادگاه علنی برگزار و هیچ آمر و عاملی معرفی نشده است...حتی وسایل سهراب را بعد از دوازده سال به من نداده اند…
نزدیک به دوسال است خانواده های داغدار هواپیمای اوکراین که عزیزانشان را سپاه با موشک مورد هدف قرار داد و جان شیرین این عزیزان را در آسمان پرپر کردند، دادخواهی میکنند و هنوز هیچ کس پاسخگوی این جنایت وحشیانه نیست…
و اتفاقهای بسیاری که در این چهار دهه بعد از انقلاب به مردم سرزمینم تحمیل شده و هیچکس پاسخگو نبوده است…
ما به کجا پناه ببریم؟…
دردمان را به که بگوییم؟؟؟؟؟…
آیا وقت آن نرسیده که حاکمیت در جمهوری اسلامی خود را موظف به پاسخگویی بداند و فراموش نکند که حکومت شاه در سال ۵۷ صدای ملت را دیر شنید و تکرار آن اینبار به ضرر همه ایرانیان خواهد بود…توجه داشته باشند منفعت جناحی را بر منافع ملی و عمومی ترجیح ندهند…مردم ایران همچنان که بسیارصبور هستند ولی گاهی چنان از کوره در میروند که مانند سیل ویرانگر خواهند بود….ایران را دریابید…
۲۲ تیرماه ۱۴۰۰