پایگاه خبری / تحلیلی نگام – ✍️ اکبر دانش سرارودی
امروز ۳۱ شهریور یادآور شروع جنگ ۸ سالهٔ خسارتبار دو ملت مسلمان ایران و عراقی است که اگر نگاه مثبت و سالم تری در تفکر حاکمان وقت دو کشور ایران و عراق وجود داشت میتوانست یا اصلاً شروع نشود و یا اگر هم آغاز میشد اینقدر طولانی و خسارتبار نباشد.
اینکه مردم کره شمالی با چه توجیهاتی سرگرم یا سرکوب میشوند مهم نیست!
آنچه اهمیت دارد عمر نسلهایی از مردم هم نژاد، همزبان و دارای پتانسیل های مشابه در دو بخش کره جنوبی و شمالی است که تحت سیطرهٔ «دو نگاه و مدیریت متفاوت» در شرایط کاملاً متضادی طی میشود.
یکی با انواع مضایق و بدبختی ها دست و پنجه نرم میکند و دیگری با شرایطی مواجه است که مورد غبطه بسیاری از کشورهای دیگر است.
یکی با انواع موشکها و سلاحهای کشتار جمعی تهدید مستمری برای مردم خود و سایر نقاط جهان به حساب میآید و ره آورد عملی انواع سلاح های پیشرفته اش، عدم امنیت روانی مردمی است که جدای از شرایط اسف انگیز اقتصادی و فقر فراگیر، دائماً تَن شان از وجود تنش های جاری با دیگران می لرزد و در خوف روانی جنگ سردی زندگی میکنند که هر لحظه ممکن است شعله کشد و دیگری ضمن داشتن آرامش خیال در بسترِ چنان پیشرفت همه جانبه ای قرار گرفته که الگو و افتخاری برای جهانیان است.
یقین دارم که این نوعِ نگاهِ حاکمانِ دو سوی مرزهای ایران و عراقِ آن زمان بود که دو ملت مسلمان را به جان هم انداخت و ضمن تلف کردن انبوهی از منابع مادی و انسانی دو کشورِ همسایه، بیشترین سود را متوجه کمپانی های سازنده سلاح و کشورهایی کرد که به ظاهر دشمن آنانیم.
اینکه چرا جنگ ایران و عراق نعمت به حساب میآمد و هیچ عزمی برای خاتمه اش وجود نداشت و اگر در تنگنای باخت همه جانبه قرار نمیگرفتیم ممکن بود سالیان متمادی دیگری نیز ادامه یابد ناگفتههای فراوانی دارد و معتقدم باید تابوهای بسیاری شکسته و حقایق تلخ بیشماری تبیین گردد.
علی ایحال اگر چه جنگ و تقابل نظامی ظاهراً خاتمه یافته لکن استمرار همان نگاه حاکمیتی غلط، موجب ادامه جنگهای فرسایشی دیگری شده که ضمن ویرانی تمام عیار «اقتصاد و فرهنگ» استیلای مفاسد هزارتویِ هزار چهره ای را سبب گردیده که ما را نیز همانند مردم کره شمالی از درون نابود کرده و با انداختن از چشم جهانیان، مایه عبرت عالَمیان نموده است.
ایکاش ذره ای صداقت و ایمان بود و به حرمت آن همه خونهای بناحق ریخته شده از بهترین و پاکترین جوانان این سرزمین، آتش بس میکردید و در این نگاه ویرانگری که میوه ای جز فساد و تباهی نداشته و کشور و مردم و تمدّنی را در حال از بین بردن است تجدیدنظر مینمودید و با مشاهدهٔ محصول بغایت فاسد و مسموم مدیریت غلط آزمون داده تان، تغییر ریل میدادید.