راه سبز امید
یکی از آثار تحریمها و انزوای سیاسی و اقتصادی کشور ما ؛
قطع ارتباط جامعه ما با جامعه جهانی و عدم تعامل فرهنگیبین ملت ما
و سایر ملتهای جهان و عدم تحمل هر نوع حضور خارجی در ایران از سوی مردم ماست.
این در حالی است که مهاجران ایرانی در بسیاری از کشورهای جهان حضور دارند
و حضورشان در برخی کشورها و شهرها آنقدر پر رنگ است که
فرهنگ بومی آن ها را تحت تاثیر خود قرار داده
بی انکه واکنش خاصی از سوی مردم کشور مبدا بر علیه حضور آنها و سایر مهاجرین برانگیخته شود.
در موارد زیادی مهاجرین بومی شده
حتی به مقام نمایندگی شوراهای شهر و پارلمان
و حتی ریاست جمهوری هم دست یافته اند.
البته در جوامع غربی نیز ترس از حضور خارجی ها و مهاجرین نیز وجود دارد
و همین ترس سبب برآمدن و قدرت گرفت احزاب ملی گرا و راست افراطی
و گروه های فاشیست و نژادپرست و انزوا طلب شده است.
پدیده برگزیت یا خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا
و به قدرت رسیدن ترامپ در امریکا
و عملیات تروریستی بر علیه مهاجرین در کشورهای اروپایی
شواهدی بر وجود این جریان ضد مهاجرت و خارجی ستیز در کشورهای غربی است.
البته علت ایجاد جریان ضد مهاجرت و خارجی ستیز در کشورهای غربی
با کشور ما بسیار متفاوت و در نقطه مقابل هم قرار دارد.
در کشور ما این جریان ناشی از قطع ارتباط ما با جهان و انزوای فرهنگی و سیاسی و اقتصادی ماست
و در کشورهای غربی ناشی از کثرت مهاجرت و حضور پر رنگ خارجیها در این کشورها
و ترس ملی گرایان از حل شدن فرهنگ بومی در فرهنگ مهاجرین است.
بعنوان مثال این روزها شاهد واکنشهای تندی در فضای مجازی بر علیه
حضور زائران عراقی در کشور ما به بهانه سکس توریسم
و یا مخالفت با عقد قرارداد های اقتصادی بین کشور ما و سایر کشورها
مثل قرارداد با هند برای توسعه بندر چاه بهار هستیم
که ناشی از همین حس ناسیونالیسم افراطی تحریک شده
از سوی محافل سیاسی مخالف دولت
با هدف تراکم نارضایتی های اجتماعی از دولت و تلاش برای ساقط کردن آن هستیم.
زمین مال خداست و آزادی مهاجرت و حق انتخاب وطن و محل اقامت حق خدادادی و طبیعی همه انسانهاست.
نباید این حق را از خود و دیگران تحت عنوان وطندوستی و ناسیونالیسم و دفاع از منافع ملی سلب کنیم.
جذب سرمایه گذاری خارجی و رونق صنعت توریسم تنها راه برون رفت کشور ما
از انزوا و از رکود و عقب ماندگی و توسعه نیافتگی و فرار از تحریمها است.
نباید از حضور خارجی ها در کشور خود و مشارکت انها در طرحهای اقتصادی ما وحشت و با ان مقابله کنیم
و تحریمی مضاعف را بر علیه کشور خود علاوه بر تحریمهای خارجی اعمال کنیم
بلکه باید از حضور توریست و سرمایه گداری خارجی استقبال کنیم.
وجود این حس خارجی ستیزی و ضد مهاجرت
سبب بالا رفتن ریسک سرمایه گذاری و فرار سرمایه از کشور ما می شود.
یکی از علل اصلی بالا رفتن قیمت دلار و کاهش ارزش پول ملی ما
تقاضای بازار برای خرید ارز و فرار سرمایه از کشور است.
وقتی چنین است چرا باید از سرمایه گذاری خارجی
تحت عنوان وطن پرستی و از حضور توریست های عراقی
در کشور خود تحت عنوان ناموس پرستی بهراسیم و مانع ان شویم؟
چرا وقتی برخی زنان ایرانی برای سکس توریسم
و برخی مردان ایرانی برای این منظور به تایلند و ترکیه و گرجستان می روند
این حس ناموس پرستی تحریک نمی شود
و چرا وقتی در همه خیابانهای تهران جلوی هر خانم تنها دهها ماشین مدل بالا و غیر مسافر کش ترمز می زنند
این حس غیرت تحریک نمی شود؟
چگونه است که حس نژاد پرستی ایرانی ستیزی و عراقی ستیزی
بطور همزمان در ایران و عراق تحریک می شود؟
باید بدانیم که دامنه حس عراقی ستیزی به عرب ستیزی و جدایی اعراب خوزستان از ایران منجر می شود
و این خوابی است که دشمنان برای ما دیده اند.
هشیار باشیم تا دشمنان داخلی و خارجی ملت ایران
با تحریک احساسات ناسیونالیستی کور و افراطی وحدت ملی و منافع ملی ما را به خطر نیاندازند.
نگام ، ناگفته های ایران ما