✍️علی نصیری
وقتی عرضه را در فضای واقعی زندگی بر ما تنگ نموده اند در فضای مجازی، مناطق فرهنگی و اجتماعی آزاد خود را بنا نهاده اییم، با هم می خوانیم، می شنونیم و گفتگو می کنیم، فضای مجازی بستری است برای زندگی آزاد؛ داد و ستد، تجارت، دیدن، شنیدن، شادی، غم و تاسف و هرآنچه در روند عادی زندگی در جریان است در همین فضای مجازی وجود دارد در این محیط ما نوائی غیر از آنچه که حاکمیت فرمان می دهد و می خواهد، می نوازیم، آزادانه زندگی و روشنگری می کنیم و پته رانت خواران را به روی آب می اندازیم.
اینک ۱۲۱ نفر که در نمایشی به نام انتخابات و با میزان مشارکت اندک مردم، بی رقابت و بهره جوئی از رانت به صندلیهای نهاد مجلس تکیه زده اند، آشکارا و بی شرمانه به حقوق جاوید، جهانشمول و طبیعی ما یعنی “حق زندگی آزاد” درازدستی می کنند.
همه این ۱۲۱ نفر را اگر بکاویید سراسر زندگیشان سواستفاده است؛ تحصیلاتشان، کارشان و قدرتشان. بی رقابت و نه در یک محیط آزاد، آرام و بی سرو صدا با تظاهر به ایدئولوژی و وفاداری و سرسپردگی به قدرت حاکم، تصمیم گیر شده اند اینک با طرحی به نام “صیانت از فضای مجازی” به “حق زندگی آزاد” ما درازدستی و تجاوز می کنند، فقط به خاطر ترس از اینکه همه این رانتهای سراسر زندگیشان از دست برود.
در این چهل و چند سال بسیاری از حقوق و آزادیهای قانونی، سیاسی و مدنی ما سلب و پایمال شد و اینک این مجلسِ اقلیت و این ۱۲۱ نفر که چکیده همه نادانیها، کج اندیشی ها، ناتوانائیها و رانتجویهاست، بی ملاحظه اینبار قصد دارند، به حقوق ذاتی، طبیعی و خدادادی ما تجاوز نمایند.
طرح “صیانت از حقوق کاربران فضای مجازی” که باید از آن به نام خفه کردن صدای مردم در فضای مجازی، درازدستی و تجاوز به “حق زندگی آزاد” نام برد، طرحی حاکمیتی، فراتر از مجلس و برخاسته از ذهنهائی آزادی ستیز است که این ۱۲۱ نفر اپراتور باید آن را نهائی کنند.