✍️حمید رضا فتحی سقزچی
1 _ احمد توکلی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است. در رژیم گذشته به عنوان زندانی سیاسی به اعدام محکوم شده بود. محکومیت او با یک درجه تخفیف به حبس ابد کاهش یافت. در چهار دهه گذشته در عالی ترین مناصب سیاسی حضور داشته است. سخنان اخیر وی تکان دهنده است. وی می گوید:
“به رهبری گفتم که شفافیت را از دفتر خودتان آغاز کنید تا بنیاد مستضعفان و سایر نهادها هم پیروی کنند، پذیرفتند و از ما طرح خواستند. ما هم طرحی ارایه دادیم ولی دفتر ایشان طرح ما برای ایجاد شفافیت در این نهاد را قبول نکرد. نهادهایی مثل بنیاد مستضعفان و ستاد اجرایی فرمان امام و… که به ولیفقیه مربوط است، انتظارات مردم و البته حساسیتهای آنان بهمراتب بیشتر است. اگر اشکال در این نهادها باشد، باید مسوولان آن بسیار محکم، کتک بخورند.”
توکلی همچنین گفت: “ما به مردم دروغ گفتیم؛ حالا به ما میگویند «دروغگو» ؛ اسلام را هم بدنام کردیم. علی(ع) از یک دینار حق مردم نمی گذشت ولی در جمهوری اسلامی این چنین نیست و ما سال هاست که شیپور را از سر گشاد آن می نوازیم. “/ اعتماد
2 _ سخنان سایر مسئولان کنونی و پیشین هم شوک آور است. مصطفی میرسلیم می گوید مدارک خود درباره «رشوه ۶۵ میلیارد تومانی» شهرداری تهران برای جلوگیری از تحقیق و تفحص مجلس از شهرداری تهران را به قوه قضاییه داده است.” محمد هاشمی عضو سابق مجمع تشخیص مصلحت نظام هم خطاب به مسئولان گفت: “فرش های کاخ مرمر کجاست؟”. این در حالی است که هنوز پاسخی از سوی مسئولان به این پرسش ها داده نشده است. فضل الله صلواتی نماینده پیشین مجلس هم در مقاله ای نوشت: “در سال اول مجلس شورای اسلامی، بنده و چند تن از نمایندگان مجلس شورای اسلامی از سوی کمیسیون اصل نود مأموریت یافتیم تا گزارشی از اقدامات بنیاد مستضعفان به مجلس بدهیم؛ اموال غیرمنقول سران و متموّلین رژیم گذشته، از اتومبیل، فرش و عتیقه جات «لاتعد ولاتحصی»؛(غیر قابل شمارش بود) از ریز و درشت، چه بسیار روی هم انباشته شده بود، چه مجسمه های ارزشمند، چه تابلوهای قیمتی، سراغ طلاها و نقره ها….”.
3 _ هر چند روزنامه کیهان از پرویز فتاح به تندی انتقاد کرد اما فضل الله صلواتی خطاب به رییس بنیاد مستضعفان نوشت: “خدایتان موفق دارد، گزارشی از فرش های نفیس و خودروهای فوق العاده درباری و تابلوهای گران قیمت بدهید، آنها در کدام موزه ها جای دارند؟ آنها را که ما مجلسیان دیدیم صدها خودرو و هزارها تابلو و اشیاء ارزشمند بود، این ها کجاست؟ و چه سرنوشتی پیدا کردند؟ از ابتدا تا امروز از این ثروت کلان چه خدمتی به مستضعفان شده است؟ و آیا آنها بهانه بوده اند!؟ با آنان که املاک را به نام مزایده ولی با مصالحه یا توصیه مالک شدهاند چه باید کرد؟! آیا آن املاک باز پس گرفته می شود؟”
سخن پایانی
پاسخ به این پرسش ها و به ویژه چرایی بروز این وضعیت را علم “حقوق عمومی” معلوم کرده است . آن چه را که احمد توکلی بیان کرد؛ بیست سال پیش، مردم گفتند و نوشتند و چنین روزهایی را پیش بینی کردند.
پرسش اصلی این است که چرا برخی از مسئولان کشور سال ها از مردم عقب ترند. احمد توکلی و سایر مسئولان کشورمان مانند ناخدای یک کشتی اند. آنان باید بتوانند با استفاده از امکاناتی که در اختیار دارند؛ جهت طوفان های اجتماعی را تشخیص دهند. حکومت به آنان سپرده شده است تا عاقل ترین فرد جامعه باشند و از آسیب به حقوق عمومی جلوگیری کنند؛ نه این که پس از حیف و میل اموال عمومی، از یک دیگر بپرسند اموال عمومی کجاست.