✍️ابراهیم حنیف
در راه پیمایی موتوری ۲۲بهمن امسال شاهد سقوط همه ارزش های باصطلاح انقلابی بودیم .
عده ای که با وعده یک کیک و نوشابه در آخر راه پیمایی ، به وجد آمده و شرف و حیثیت خود را به بهای آن فروخته بودند ، شعار مرگ بر روحانی سر می دادند که رهبری آن نیز با فردی بود که از طرف سازمان تبلیغات اسلامی ¡¡ در پشت بلند گوقرار داشت و آنان را تحریک می کرد .
شک نکنید که اگر همین ها شعار مرگ بر رئیسی سر داده بودند ، بلافاصله دستگیر و به جرم مخالفت با ” عدالت ” و اقدام علیه امنیت ملی ، دستگیر و به شکنجه خانه های بی مثال اطلاعات سپاه منتقل می شدند .
وای و صد وای اگر خدای ناکرده کرده ، شعارشان مرگ بر خامنه ای می بود . قطعا و در جا و بدون محاکمه ، پاسخ شان گلوله بود .
سوال ما از رهبری این است که چرا چنین شد ؟
اینان با چراغ سبز چه کسانی چنین گستاخ شده بودند که آسوده خاطر و ایمن از هر گونه بازخواستی ، در روز ۲۲ بهمن که ظاهرا روز همبستگی ملی باید می بود ، به رییس دولت منتخب مردم اهانت می کنند ؟
رهبری باید بداند و شک نکند که در آینده ، جناب شان با وعده یک چلوکباب کوبیده ، از این شعار در امان نخواهند بود .
سوال می کنیم جنابعالی بعنوان رهبر جمهوری اسلامی در برابر این وقاحت و اهانت چه کردید ؟
چنانچه همین شعار نسبت به آقای رئیسی یا حتی خود شما گفته می شد ، آیا بازهم سکوت می کردید ؟
آیا فکر نمی کنید از این پس مردم ، ۲۲ بهمن را نه یک روز ملی، بلکه بهانه ای از طرف قدرت های سیاسی برای تسویه حساب های جناحی و فقط و فقط به قدرت رسیدن های انتخاباتی تلقی کنند؟
ما شک نمی کنیم، جنابعالی هم شک نکنید که ۲۲ بهمن امسال ، روز سقوط هیمنه و ابهت رهبری بود که عوارض و نمودش ، بزودی بروز خواهد کرد .
جنابعالی دو را در پیش دارید :
یا با دستور بازخواست شدید و فوری از برنامه ریزان چنین فضاحت بار آمده و شناسایی دستور دهندگان و عاملان به آن، نشان دهید که بشدت با این کار مخالفید .
یا منتظر عواقب اجتناب ناپذیر ان باشید . زیرا وقتی قبح یک عمل در باره دومین شخص کشور شکسته شود ، درباره دیگران نیز ممکن الوقوع خواهد بود .