بدنبال توسعهٔ فناوریهای نوین و به تبع آن تسهیل ارتباطات مردمی که موجب تجلّی مطالبات از حاکمیت گردید، پایههای قدرت پوشالی به لرزه افتاد.
منشاء اینگونه تزلزل را در فقدان و از دست دادن پشتوانهٔ ملی و مردمی از حکمرانانِ خودکامه میتوان جستوجو کرد که آگاهیِ ملت را سیلی بنیانکن و برانداز میپندارند!
جرقهای که از ۱٨تیر ۷٨ بوسیله نخبگان جامعه در برابر ظلم فاحش زده شده، و با وحشیگری نیروهای محفلیِ خودسر (اما شناختهشده و وابسته و مدیریت شده توسط ارکان قدرت) سرکوب گردیده بود، با حضور اکثریت قاطع ملت به روش دموکراتیک و در پای صندوقهای رأی در خرداد٨٨ برای احقاق حقوق شهروندی در مواجهه با روشهای دیکتاتوری دوباره امیدوارانه روشن شد.
هرچند دستگاه حاکمه تمام داشتههایش از جمله مزدوران خودفروش، رانتخواران یقه سپید و همهٔ تهدید و تطمیع شدگان را سازماندهی و به خدمت گرفته بود و حتی برای به میدان آوردن متحجرینِ خرافات زده اقدام به شبیهسازی با تاریخ اسلام کرده و بمنظور استفادهٔ ابزاری از واژگانی چون «فتنه» سعی وافر اما بیهوده به خرج داد، ولی خوشبختانه همین عوامفریبیها نیز با تداعی گفتمان معاویه که سیدالشهدا (ع) را فتنهگر خوانده بود، بر رسوایی سیهرویانِ مدّعیِ بصیرت! افزود و متقلّبان را در گرداب و منجلاب خودساخته زمینگیر نمود.
با این وصف، فشار، سانسور و ارعاب به همراه تشدید فضای امنیتی پلیسی و همچنین غلبه دادن نظامیان در کلیهٔ امور مملکت و …، باعث تحلیل انرژی موهومی شد، عناصر معلومالحال به تعارض رسیده و بیانگیزه شدند، مبلّغینِ ظالمپرور به تناقضگویی افتادند و در سایهٔ اینها مردم از غارت کشور و تاراج منابع ملی و تبعیضهای ناروا و دروغگوییهای مکرر اطلاع یافتند و بدین ترتیب قُبحِ کاذبِ فرمانفرمائیِ (القائی از سوی استبداد) در جامعه شکست بطوریکه هم اینک بستر اعتراضات عمومی از جانب اقشار آسیبدیده بخصوص پابرهنگان قابل فهم است.
در واقع روند وقایع جاری در داخل، عملکرد انحصارگران در تعیین غلطِ اولویتهای کشور و صعود تراز آگاهیِ عمومی نشان از تَرَک برداشتن شیشهٔ عُمر استبداد دارد و این نکته را فرمانروا بیش از دیگران درک کرده است و به خوبی میداند که عمق فاجعه به میزانی است که با خرید زمان در جهتِ تجدید قوای سرکوبگر نیز امکان استمرار افکار متحجرانه ٔدیکتاتور مآبانه وجود ندارد (حتی اگر در قالب برگزاری مراسم مذهبی و نمایش تجلیل از شهدای عزیز باشد).
بنابراین باید به دور از مشئ مراد و مریدی برای ساختن آیندهای مطلوب که شایستهٔ ملت تحت ستم ایران باشد، تلاشهای آگاهیبخش را تداوم بخشید و همچنان بصورت همگانی در صحنهٔ مبارزه با استبداد، بر مطالبات حقوق شهروندی پافشاری کرد.
حمید کاری
۲۲ آذر ۱۳۹۵