سهراب سهیلی
روابط کشورها بیشتر بر مبنای تجارت و سود است.
لذا کشورها بیشتر از آن که نگاه اخلاقی به یکدیگر داشته باشند
سیاست و پول را مبنای کار خود قرار می دهند.
در زمانه کنونی، بسیاری از کشورهای غنی از نفت و گاز
از فرصت تحریم ایران کمال استفاده را می کنند.
گذشته از کشورهایی که روابط حسنه با ایران ندارند،
مانند عربستان، قطر و بحرین
سایر کشورها نیز دندان طمع خود را تیز کرده اند
تا در غیاب ایران بیشترین فروش و سوددهی را داشته باشند.
از جمله چنین کشورهایی می توان دو کشور برادر و دوست، عراق و روسیه را نام برد.
عراق پسا صدامی همیشه روابط خوبی با ایران داشته است
حالا یا به علل دینی- ایدئولوژیک یا به علل سیاسی- اقتصادی
ایران همیشه این کشور را برادر خود خطاب کرده است
همچنین، روسیه در ۴ دهه پس از انقلاب شریک اصلی ایران در مقابله با غرب بوده است
اگرچه شعار نه شرقی نه غربی که نماد انقلاب بود
دیگر وجه و معنای خود را از دست داده است.
اکنون، روسیه به همراه عربستان تولید نفت خود را افزایش داده است.
عراق نیز از فرصت نبود یا کمبود ایران در بازار نفت
بر آن است که تولید نفت خود را افزایش دهد.
بسیاری از کشورها از افزایش قیمت نفت نگران هستند
بنابراین به کشورهایی نظیر عراق
فرصت داده خواهد شد تا با افزایش تولید نفت خود،
هم نبود ایران را جبران کنند
و هم سودی به کشورهای غیرنفت خیز برسانند
با کاهش قیمت نفت.
این وسط تنها چیزی که جایگاهی ندارد
هزینه دادن دو کشور مشترک المنافع با هم است.
نگام ، ناگفته های ایران ما