نصرت الله محمودزاده
باید از خودمان شروع کنیم که روی بالش نرم جهل خوابمان کردند و میخواهند با یک مهر تربت کربلا، جلوی سیل خوزستان را بگیرند.
آب تا شهریور در خوزستان مهمان بخشی از زمینهای کشاورزی ماست و منتظر هجومی دیگر از سیلزدهها به حاشیه کلان شهرها باشیم. با این خسارتی که به دام و طیور و مزارع وارد شد، طبیعی است که برای آرام کردن مردم دست به یک واردات وسیع بزنند.
سالی سخت و نفسگیر در پیش است و اگر خیلی در عالم تحریم بکوشیم، به حدی نفت بفروشیم که شکم خودمان را سیر کنیم.
تا بیدار نشویم، همین منوال ادامه خواهد داشت.
وقتی برای دفع بلا به سراغ مدعیان دین میرویم، گناه مردم را وسط کشیده و به جای خدا حکم صادر میکنند. پر بیراه هم نمیگویند؛ چه گناهی بالاتر از تن دادن به خرافات.
بله مردم، ما متهمیم که سالها فکر میکردیم اینها ناجی ما هستند. نه نفت به ما وفا کرد، نه وعده دروغین این نمایندگان جعلی ظهور. حال میخواهیم در برابر آمریکا صف آرایی کرده و تنگه هرمز را ببندیم.
اینهایی که بعد از حضور پرشور مردم در مراسم ضد امریکا و یا تحمل بلایایی مثل سیل میگویند «ما مردم خوبی داریم» دروغ میگویند. اگر مردم خوبی بودیم که در چنین کشور ثروتمند و متمدنی حال و روزمان این نبود. نابهنجاریهای اجتماعی هر روز تشدید میشود و همه چشمانتظار کمک از دولتی هستند که صدتا صاحب و مدعی دارد و نودونهمین نفرش روحانی است. همه برای خودشیرینی انتقاد میکنند و مطالبههای بدون پشتوانه. کسی هم دست توی جیب خودش نمیکند.
مشکل ما سیل ناشی از باران نیست، بلکه سیل مخرب جهل است.
نمایندگان سبزپوش چپ و راست مجلس، شما بگویید: واقعا این مسیر به کجا ختم میشود؟
خدایا؛ سیلی به ما تحمیل بفرما تا کسانی که خودشان را به خواب زدند را با خودش ببرد.
خدایا؛ ما را از خواب سنگین جهل بیدار کن تا قبل از سیل، خودمان را به کشتی نوح برسانیم.
قایقی باید ساخت، قایقی خواهم ساخت.