نصرتالله محمودزاده
گمان نکنید معاویه و یزید مُردهاند.
عمروعاص به شکلی دیگر به حیلهگری و عوامفریبی مشغول است.
ابوموسی اشعری در ترویج اسلام ناب آمریکایی،
بیپروا در صف اول خوارج شمشیر میکشد،
اما در خفا از “بیتالمال” ارتزاق مینماید.
یک نگاه به پیشانی پینه بستهی این خشکه مقدس، متحجر
و زانوهای تاول زدهشان بیاندازید تا دیگر فریب نخورید.
اگر باورتان نمیشود، یک نگاه به زندگی قاتل شهید مطهری بیاندازید تا بپذیرید ابوموسی نمرده است.
نگاه به حر نکنید که در برابر منطق امام حسین از چنگشان گریخت و اولین شهید کربلا شد.
نگاه به شمر کنید که این جانباز جنگ جمل، سردار ابن زیاد در جنگ با فرزند رسولالله شده.
او ۱۶ بار پای پیاده به مکه رفته بود.
فریاد آمیخته به کینهی مداحان را نمیشنوید؟
نمیبینید که بازار خوارج را در استخر فرح رونق دادهاند؟
فقط یزید وسوسهی قدرت و ثروت نشده بود، خیلیها هستند.
خدایا؛ ثروت «ملک ری» تا حد «نفت خاورمیانه» گسترش یافته.
ببین گرسنگان خاورمیانه در سرزمین نفت را؟
ببین خفتگان در رختخواب نرم جهل را؟
عمروعاصها با تزویر، از عهد صفویه به بعد، معنی عاشورا را مسخ نمودند.
میکوشند که کربلا را از محتوا خالی کنند و فقط شکل و فرم را ارزش ببخشند و جلوه دهند.
برای حسین قَمه میزنند و از پول مُلک چاه نفت، قیمه میدهند؛
ریاکارتر از معاویه، دزدتر از یزید، حقهبازتر از عمروعاص و خرافاتیتر از ابوموسی.
بله؛ معاویهها نمردهاند.
از این پست، به آن پست،
از این داعش، به آن داعش.
از این حکومت، به آن حکومت.
از این محرم، به آن صفر.
چون حر وارد عاشورا شویم تا چون کوفیان با دیدن زر و سیم یزید، پایمان سست نشود.
نگام ، ناگفته های ایران ما