علی اصغرافتاده
محرومیت و محرومیت زدایی در خصوص استان سیستان و بلوچستان کلید واژه ای نازیبا اما واقعی و تقریبا همزاد تاسیس این استان در عصر حاضر است ، در همه ادوار حاکمان به دنبال رفع محرومیت و ایجاد توسعه و رفاه و ابادانی این دیار گسترده و پهناور بوده اند!
اما امروز هر مسوول کشوری که به این استان سفر می کند ، اولین دریافتش این است که عمق محرومیت و توسعه نیافتگی و حتی فقدان رشد شاخص های حداقلی باور نکردنی است!!
و عجیب تر اینکه همین مسوولان وقتی به دلیل مسوولیت کاری مجبور می شوند شمال تا جنوب این استان پهناور که گستردگی و وسعت آن 5 برابر کشور هلند است !!! را سیر کنند ، انگشت به دهان می شوند که این همه محرومیت و توسعه نیافتگی با وجود این همه ظرفیت های خدادادی و طبیعی ( آب و هوای و اقلیم مناسب کشاورزی – دسترسی به اقیانوس و آب های آزاد – سواحل بکر – معادن گوناگون – ظرفیت های گردشگری منحصربفرد – صنایع دستی و فرهنگی – نیروی انسانی و… ) را چگونه می توان ادراک و فهم کرد!!
سیستان و بلوچستان نمادی از ایران کوچک است که ظرفیت های متنوع و گسترده در حوزه های مختلف آن نیازمند تغییر نگاه و بینش همه آحاد مردمان از اهالی روستاها تا شهرها ، از مردمان شهرهای کوچک تا مردمان مرکز شهرستان ها و استان است که این تغییر نگاه و بینش مردمان پرواضح است که باعث تغییر نگاه و بینش مدیران خواهد شد و این مردمان هستند که می توانند بستر توسعه و رفاه و آبادانی را برای خود و دیگران فراهم کنند! نه صرف انتظار از معجزه مسوولان!!!
واقعیت این است که فضای فرهنگی و اجتماعی جامعه به نحوی است که هر مسوولی با هر توان و ظرفیتی وقتی پا به این استان می گذارد به تدریج گرفتار فضای مسموم فرهنگ تملق و چاپلوسی و …. فرصت طلبان از یکسو و حجب و حیا و مهمانوازی بی حد و اندازه این مردمان می شود، لذاست که پس از مدتی این کشتی مصیبت زده ناخداها را هم دچار طوفان های مسموم می کند تا جاییکه تشخیص درستی و نادرستی و راستی آزمایی ادعاهای مدعیان را برایشان دچار مشکل می کن ، تاجاییکه جای دوست و دشمن ، برایشان عوض می شود .
به ضرس قاطع عرض می کنم تا مادامیکه ما مردمان نگاه و بینش را تغییر نکنیم و به این رهنمود باری تعالی باور نرسیم که ” «إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ…»؛[1] «خداوند سرنوشت هيچ قوم (و ملّتي) را تغيير نميدهد مگر آنكه آنها خود را تغيير دهند.» ” کسی نمی تواند نجات بخشمان باشد!!!
بر همین اساس معتقدم تحقق اهداف سند اضطراری محرومیت زدایی از منطقه بلوچستان و مصوبات سفر وزیر کشور به منطقه سیستان و دیگر طرح های توسعه ای در این منطقه از جمله توسعه سواحل مکران و شرق کشور جز با مطالبه گری ، همراهی و همدلی ما مردمان قابل تحقق نیست و مسوولیت اصلی نه بر عهده مسوولان و متولیان ، بلکه بر عهده ما مردمان است و مسوولان نوکر و خدمتگزاران مردم برای ایفای وظیفه اند و بس.
بر این اساس از همه آحاد مردم ، فرهیختگان و فعالان اجتماعی استان را دعوت می کنم ضمن آشنایی با محتوای این اسناد توسعه ای و محرومیت زدایی با حضور فعالانه و ایفای نقش شهروند خبرنگاری و با تمسک و استناد به قانون دسترسی آزاد به اطلاعات برای رسیدن به توسعه یافتگی پایدار و شایسته مردمان با ستاد پیگیری مصوبات اسناد توسعه و محرومیت زدایی استان همکار و همیار شوند.