رضا آقا محمد
چند وقت پیش به عراق سفر کردم.
شهرهای بغداد ، سامرا ، نجف ، کربلا از جمله شهرهای بود که از نزدیک دیدم و با مردمشان حرف زدم
شهرهای کثیف ، بدون خدمات شهری ، کمبود آب و برق ، نبود قوانین راهنمایی و رانندگی ، نبود اتوبان ، گرمای هولناک و … مشکلات عدیده عراق بود
نه بیمارستان خوب ، نه مدرسه عالی ، نه دانشگاه بزرگ ، نه اقتدار دولت و نه نظم و نه نظام اداری
عراق روزی حدود 5 میلیون بشکه نفت صادر میکند دو برابر ایران و جمعیت آن نصف ایران هم نمیشود
اما خدمات رسانی حکومت ، وضعیت معیشتی و زندگی اجتماعی ، همه چیز شبیه دوران صدام است
معلوم نیست این همه پول و ثروت کجا میرود؟
دو عامل مهم باعث وضعیت بد امروز عراق است
یکی امور امنیت ، که خرج زیادی روی دست حکومت برای خرید اسلحه و پرداخت پول به نظامیان و تامین امنیت می گذارد
و دیگری فساد که مهمتر از اولی است
فساد آن قدر زیاد است که هر مدیر وزارت و سازمان که می آید از قراردادها و بودجه ها جیب خود و فامیل و طایفه اش را پر میکند.
چند شهردار فقط در بصره پول بالا کشیدند و الفرار
یکی دیگر از مشکلات ساختاری و فرهنگی عراق نبود ساختار در نهاد دولت است
بدین معنی که شهرداری و پلیس و دیگر ارگان ها که وظایف اجتماعی دارند دارای نظم و دیسیپلین و وظایفی باشند که در رابطه دولت – ملت است ، اما همه عقیم و بی نظم و هرج و مرج
حکومت عراق بعد از صدام یک پروژه موفق و بزرگ عمرانی ، ساختاری نداشته است
جز شرکت های خارجی که در نفت سرمایه گذاری کرده اند و پول نفت را به عراق سرازیر میکنند چیز دیگری وجود ندارد
مثلا وزارت راه در این 15 سال حتی چند عدد علامت و تابلو در جاده ها نگذاشته
یا وزارت برق و آب فقط ژنراتور وارد کرده و به مردم داده است اما دریغ از یک برنامه مشخص برای حل معضل آب و برق
عراق سال ها وقت و زمان خواهد برد که بتواند تشکیلات و تیم منظم دولت – ملت ایجاد کند
دموکراسی رای گیری در این مملکت قبل از اقتدار دولت و ساخت دولت – ملت مسخره و نمایش به نظر میرسد
فوکویاما براستی درست میگفت که قبل از دموکراسی انتخابی در سطوح رهبران حکومت،
کشور احتیاج به یک دولت مقتدر، مسئول و بوروکراتیک دارد.
نگام ؛ ناگفته های ایران ما